wtorek, 26 sierpnia 2014
poniedziałek, 25 sierpnia 2014
wtorek, 19 sierpnia 2014
Nie lustro
Być lustrem dla nienawidzących to za mało.
Nienawiść wraca na ich czoło.
Nie wystarczy ich kochać sercem,
ciągle przebaczając.
Im trzeba miłości większej,
nieziemskiej, nadmiernej,
wysokiej, prosto z nieba.
Ciągle się poświęcać,
ciągle uświadamiać,
nie tylko przebaczać.
Bardziej nawet niż przebaczać zauważać,
bo tak bardzo trzeba im drugiego serca.
Nienawiść wraca na ich czoło.
Nie wystarczy ich kochać sercem,
ciągle przebaczając.
Im trzeba miłości większej,
nieziemskiej, nadmiernej,
wysokiej, prosto z nieba.
Ciągle się poświęcać,
ciągle uświadamiać,
nie tylko przebaczać.
Bardziej nawet niż przebaczać zauważać,
bo tak bardzo trzeba im drugiego serca.
piątek, 15 sierpnia 2014
Różaniec z miłością
Rozważanie tajemnic jest po to, żeby poprzez nie poznawać w życiu wszystkie sprawy, ludzi, wypadki, a nade wszystko poznawać w sobie tajemnice Pana Jezusa i Maryi. Jezus żyjący w Maryi — Jezus żyjący w nas.
Matka Boża w Myślach Różańcowych (76) Hanny Barbary Kloss.
Wszyscy muszą zrozumieć, że danie światu Różańca jest wolą Bożą podaną przez Maryję. Ona go dała, a teraz przypomina, prosi, nakazuje, aby go odmawiać. Wszyscy powinni usłuchać, bo w tym leży zasługa i początek napływu dalszych łask. Jest to jakby odkręcanie kurka, otworzenie źródła. Jak się bierze Różaniec do ręki, już łaski płyną.
Tamże
Matka Boża w Myślach Różańcowych (76) Hanny Barbary Kloss.
Wszyscy muszą zrozumieć, że danie światu Różańca jest wolą Bożą podaną przez Maryję. Ona go dała, a teraz przypomina, prosi, nakazuje, aby go odmawiać. Wszyscy powinni usłuchać, bo w tym leży zasługa i początek napływu dalszych łask. Jest to jakby odkręcanie kurka, otworzenie źródła. Jak się bierze Różaniec do ręki, już łaski płyną.
Tamże
Każda z piętnastu tajemnic jest tajemnicą miłości — to trzeba często rozważać w sposób już wam znany: włączamy się w miłość wzajemną obu Najświętszych Serc, w Ich miłość do Boga Ojca, do Aniołów, do wszystkich ludzi... To jest jak gdyby przekręceniem kontaktu elektrycznego, kontaktu na uwielbienie, ofiarowanie, prośbę o tę miłość.
Tamże 89.
Opis poszczególnych tajemnic miłosnych
Napisane
niegdyś jako własne wyjaśnienie Bokiej treści tajemnic
miłosnych Świętego Różańca:
Tutaj
się rozpoczynają tajemnice chrześcijanina, czyli tajemnice duszy
zatopionej w miłości Boga. Zostały one nazwane tajemnicami
miłosnymi albo tajemnicami tajemnic. W nich jak w zalążku zawarte
zostały wszystkie tajemnice. To wyciąg znaczenia ze wszystkich
tajemnic; wcześniej niewyrażony, teraz ujawniany.
Pierwszą
tajemnicą miłości jest miłość macierzyńska (albo
rodzicielska). Każda dusza, która przyjmuje w siebie Boże Słowo,
staje się Matką Boga. Przyjęcie Słowa Boga to nie tylko
usłyszenie Słowa, ale zachowanie Go w sercu, utrzymywanie,
rozumienie i stosowanie w życiu. Każdy więc posłuszny Bogu,
spełniający Boże przykazania, staje się Matką dla Boga. Dlatego
rozważając tę tajemnicę możesz dodawać słowa: „Wybawca, dla
którego moja dusza stała się matką”.
Drugą
tajemnicą miłości jest miłość oblubieńcza albo małżeńska i
przyjacielska. Dla każdej duszy, która żyje Bożym Słowem, Słowo
staje się oblubieńcem i mężem. Dusza jest dziewicza w swym
niepoznaniu Boga, Słowo ją ośmiela. Staje się dla niej mężem,
najbliższym towarzyszem i przyjacielem. Słowo wspiera duszę, Słowo
duszę pociesza, Słowo duszę zadowala, zaspokaja zmysły i wszelką
ciekawość – jest Najlepszym Oblubieńcem. Dla duszy Słowo
przyjmuje wyrazistszą postać i daje się poznać. Słowo Boga,
ciche i ukryte, dla duszy się ujawnia – pokazuje całe swe piękno.
Zaś dla wrogów duszy Słowo ujawnia twarz okrutną i staje się
obrońcą – mieczem odcinającym błędy. Dlatego przy rozważaniu
tej tajemnicy możesz dodawać słowa: „Wybawca, który dla mojej
duszy stał się mężem”. Miej w świadomości, że mąż to nie
tylko oblubieniec i ukochany żony, ale też ktoś mężny i dzielny,
stawiający czoło wrogom.
Trzecią
tajemnicą miłości jest miłość odkupieńcza albo cierpiąca i
cierpliwa. Każda dusza, która żyje w bliskości Słowa, cierpi,
gdy widzi zniewagę Słowa – gdy widzi grzech, błąd, okłamywanie
Prawdy. Słowo jak żywa osoba cierpi nie mogąc się udzielać
duszy. Słowo cierpi, bo dla tych dusz, które Go nie przyjmują,
Słowo staje się bezużyteczne i puste. Dusza wierząca i słuchająca
Słowa cierpi natomiast gdy widzi jak Słowo jest zabijane i
zniekształcane w innych duszach. Dusza wierna widzi dusze niewierne
idące na zatracenie i to wywołuje w niej cierpienie. Dusza cierpi
razem ze Słowem. Dlatego w tej tajemnicy możesz dodawać słowa:
„Wybawca, z którym moja dusza będzie cierpieć”.
Kochająca
dusza śmiało podejmuje się cierpienia i obiecuje się jemu
poddawać w przyszłości. Nie jest to cierpienie bezowocne. Ma ono
nieocenioną wartość wykupienia dla nieba. Słowo znieważone
oddaje siebie wszystkim, aby wszystkim uprosić drogę do nieba. To
Słowo jest znakiem dla godnych i niegodnych, dla wiernych i
niewiernych. Słowo nie patrzy na to, czy będzie przyjęte, ale
spełnia swoją powinność i brzmi – oddaje siebie każdemu. Taka
też jest dusza, która idzie w ślad za Słowem – oddaje siebie
każdemu. Dlatego jest ona zwana współcierpiącą i
współodkupicielką (na wzór Najświętszej Matki Bożej, Maryi).
Czwartą
tajemnicą miłosną jest miłość uwielbiona albo chwalebna i
wielbiąca. Po czasie odkupienia i cierpienia nastaje czas łaski,
chwały i uwielbienia. Jest tak przez to, że cierpienie zostało
pokonane, przezwyciężone. Teraz przychodzi uciecha ze zwycięstwa.
Każda dusza, która wraz ze Słowem cierpiała, wraz ze Słowem
cieszyć się będzie. Dlatego Pan Jezus mówił: „Błogosławieni
smutni, bo zostaną pocieszeni” (Mt 5,4).1
Dusza, która cierpi ze Słowem, upodabnia się do
cierpiącego Słowa, a dusza, która zmartwychwstaje ze Słowem,
upodabnia się do zmartwychwstałego Słowa – pełnego chwały i
łaski. Dlatego ufaj duszo cierpiąca i mów ze śmiałością:
„Wybawca, z którym moja dusze będzie uwielbiona”. Te słowa
możesz dodawać podczas rozważania tajemnicy miłości uwielbionej.
Piątą
tajemnicą miłosną jest miłość zazdrosna albo wyłączna. Może
być ona też nazwana miłością miłości. Każda dusza w objęciach
Słowa staje się jedyną. Słowo w każdej duszy ma takie samo
upodobanie i na każdą patrzy jakby była wyjątkowa – jedyna na
świecie. Jest to spojrzenie pełne miłości. Słowo nie chce też w
duszy żadnych innych miłości oprócz siebie samego. To znaczy
Słowo nie chce widzieć w duszy innych miłości oprócz miłości
do samego Boga – do samego Słowa.
Dusza
natomiast w objęciach tej miłości rozpływa się. Kiedy dusza
widzi siebie-nicość obdarzoną tak wielką miłością i wyróżnioną
jako jedyną, wpada w zachwyt i stapia się ze Słowem. Jest to
stopienie tak ścisłe, że w tym stanie nie da się odróżnić
duszy od Słowa. Są jednem. Dusza sama już siebie nie rozpoznaje –
jest przemieniona w Słowo. Słowo nie widzi już duszy, widzi na
nowo siebie – dusza przybiera kształt Słowa. Są jednem jak ogień
miłości który łączy kobietę i mężczyznę, jak pomnik w którym
nie można oddzielić tworzywa od kształtu. To jest ostatnia
tajemnica miłości i jest ona spięciem wszystkich tajemnic. W niej
łączą się wszystkie tajemnice Różańca i wszystkie tajemnice
miłości. Podczas jej rozważania możesz dodawać te słowa:
„Wybawca, w którym moja dusza jest jedyna”.
Te
tajemnice miłości są zespoleniem wszystkich tajemnic Różańca
Świętego. Miłość macierzyńska łączy w sobie tajemnice
radosne; miłość oblubieńcza – tajemnice świetliste; miłość
odkupieńcza – tajemnice bolesne; miłość uwielbiona –
tajemnice chwalebne; a miłość zazdrosna – tajemnice miłosne i
tym samym wszystkie tajemnice Różańca. Ostatnia tajemnica miłości
– miłość miłości – jest uwieńczeniem wszystkich tajemnic i
wszystkich zespoleniem. Jest to ta tajemnica, która jest koniecznie
potrzebna do życia Bożego. Bez niej wszystkie tajemnice są martwe.
Ona we wszystkich jest obecna; bo jest dopełnieniem wszystkich.
1 A do Marii Valtorty powiedział: „Kto potrafi pozostawać ze Mną
w boleści, ten musi mieć też udział ze Mną w Mojej radości”
(Poemat
Boga-Człowieka
IV, 37. Przemienienie. Uzdrowienie epileptyka; Vox Domini,
Katowice).
Językoznawca
Prawdziwym językoznawcą jest ten, kto potrafi się porozumieć z innymi niezależnie od stanu. Nie jest nim ten, co zna wyrazy i składnie, ale nie rozumie serc i nie czuje ducha.
poniedziałek, 11 sierpnia 2014
Wyciszenie
Niech
milczy wszelkie ludzkie ciało, i niech stoi z bojaźnią i drżeniem,
i nic ziemskiego w sobie niech nie myśli: bo Król królujących i
Pan panujących przychodzi się poświęcić i dać siebie na pokarm
wiernym.
Z Boskiej
liturgii Świętego Apostoła Jakuba, brata Pana i pierwszego
zwierzchnika jerozolimskiego (Божественная
Литургия Святого Апостола Иакова, брата
Господня и перваго иерарха иерусалимскаго).
Przekład z cerkiewno-słowiańskiego: Jakub Szukalski.
piątek, 8 sierpnia 2014
Głosy ulic
Na ulicach woła mądrość,
ale i głupota.
Dobrze nastaw uszy na właściwe głosy.
„Czy Mądrość nie nawołuje?
nie wysila głosu Roztropność?
Na najwyższym szczycie, przy drodze,
na rozstaju dróg usiadła,
przy bramach, u wejścia do miasta,
przy wejściu do portyków głos podnosi... ”
(Prz 8,1-3)
„Kobieta Głupota jest podniecona,
Lekkomyślność nie posiada wiedzy.
Przy bramie swego domu usiadła,
na tronie, na wyżynach w mieście,
by wołać na przechodzących drogą,
na tych, co idą prostymi ścieżkami...”
(Prz 9,13-15)
Dobrze nastaw uszy na właściwe głosy.
„Czy Mądrość nie nawołuje?
nie wysila głosu Roztropność?
Na najwyższym szczycie, przy drodze,
na rozstaju dróg usiadła,
przy bramach, u wejścia do miasta,
przy wejściu do portyków głos podnosi... ”
(Prz 8,1-3)
„Kobieta Głupota jest podniecona,
Lekkomyślność nie posiada wiedzy.
Przy bramie swego domu usiadła,
na tronie, na wyżynach w mieście,
by wołać na przechodzących drogą,
na tych, co idą prostymi ścieżkami...”
(Prz 9,13-15)
Subskrybuj:
Posty (Atom)