Skutek i pokuta

Słowo skutek oznacza wynik działania i wydaje się pokrewne z pokutą, która byłaby samym działaniem. Można powiedzieć, że pokuta to narzędzie doprowadzające rzeczy do skutku, i dlatego bywa też zwana pojednaniem i zadośćuczynieniem.

Urywek ze „Słownika etymologicznego języka polskiego” ułożonego przez Wiesława Borysia:

skutek od XIV w. ‛to, co jest następstwem jakiegoś działania, wynik, rezultat’, stp. ‛czyn, uczynek, postępek, dzieło, praca’, ‛zakończenie działania, skutek’. Por. cz. skutek ‛czyn’, arch. ‛rzeczywistość’. Od psł. przedrostkowego czas. *sъ-kutiti ‛uczynić coś, dokonać czegoś, działać’ (por. np. stp. XV w. skucić ‛doprowadzać do skutku, działać, czynić’, stcz. skutiti ‛uczynić, zrobić, popełnić, dokonać’), co od psł. *kutiti ‛czynić coś, krzątać się, grzebać w czymś’. Podstawowe psł. *kutiti / *kutati bez pewnej etymologii. – Od tego skutkować, poskutkować; skuteczny.