W Poemacie
Boga-Człowieka słowa,
postawy i czyny Jezusa są tak wyraźnie przesycone miłością, że
wyraźnie też ukazują swoje źródło w Bogu. To rzeczywiste
przesycenie miłością jest największą wartością tego dzieła.
Szczegół obrazu Blessings
(Błogosławieństwa) Akiane
Kramarik
(zamieszczono
za zgodą akiane.com)
„Każdy punkt, każda wypowiedziana sylaba pochodzi od Ducha Świętego. Kocham Moje stworzenie, a Moje Miłosierdzie przekracza ludzkie pojmowanie. Mogę całą tę pracę wykonać sam, lecz kocham współpracować i trudzić się z Moimi stworzeniami. Ci, których wybrałem równocześnie Mnie uszczęśliwiają. Oni są Moją rozkoszą, słodką wonią na Moich Dziedzińcach, ale także na ziemi, znakiem Mojej Obecności. Uświęcam ich, kiedy kroczą ze Mną. Tak, oni są miejscem Mojego odpoczynku. Moje wargi drżą ze wzruszenia, kiedy widzę, jak idą naprzód po Śladach Moich stóp skąpanych we krwi. A przede wszystkim, to Ja dałem im życie!
OdpowiedzUsuńJa dałem im życie, aby dawali świadectwo o Moim Zmartwychwstaniu, a przez to rozumiem, że ukażą Mnie martwemu światu jako chwalebnego Króla, który jest gotów im wybaczyć. Ujawniam im Siebie na różne sposoby, mając nadzieję, że przyciągnę do Mnie jak największą liczbę dusz. Tak, Vassulo, sprawiłem, że przeszłaś przez ogień, abym mógł na tobie złożyć Moje słowo. Niczego Mi zatem nie odmawiaj. Czy ja ci czegokolwiek odmawiam? Zaprawdę oddałem za ciebie Moje Życie”.
Słowo Boże podane przez Vassulę (19 czerwca 2008)
Myślę, że te słowa można także odnieść do Poematu Boga-Człowieka. Tutejszy, polski przekład tego przesłania podano za „Vox Domini” nr 4 (139) 2014, s. 46.