53
Gdy
Jezus dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd. 54
Przyszedłszy
do swego miasta rodzinnego, nauczał ich w synagodze, tak że byli
zdumieni i pytali: «Skąd
u niego ta mądrość i cuda? 55
Czyż
nie jest on synem cieśli? Czy jego Matce nie jest na imię Mariam, a
jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda? 56
Także
jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas? Skądże więc u niego
to wszystko?»
57
I
powątpiewali o Nim. A Jezus rzekł do nich: «Tylko
w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony».
58
I
niewiele zdziałał tam cudów z powodu ich niedowiarstwa. (Mt
13,53-58)
1
Wyszedł
stamtąd i przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu
Jego uczniowie. 2
Gdy
zaś nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu,
przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: «Skąd
to u niego? I co to za mądrość, która mu jest dana? I takie cuda
dzieją się przez jego ręce! 3
Czy
nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i
Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także jego siostry?»
I powątpiewali o Nim. 4
A
Jezus mówił im: «Tylko
w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być
prorok tak lekceważony».
5
I
nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych
położył ręce i uzdrowił ich. 6
Dziwił
się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i
nauczał. (Mk 6,1-6)
53
Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ
Ἰησοῦς τὰς παραβολὰς ταύτας, μετῆρεν
ἐκεῖθεν. 54
καὶ ἐλθὼν εἰς τὴν πατρίδα
αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν τῇ συναγωγῇ
αὐτῶν, ὥστε ἐκπλήσσεσθαι αὐτοὺς καὶ
λέγειν· πόθεν τούτῳ ἡ σοφία αὕτη
καὶ αἱ δυνάμεις; 55
οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος
υἱός; οὐχ ἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται
Μαριὰμ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος
καὶ Ἰωσὴφ καὶ Σίμων καὶ Ἰούδας; 56
καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ οὐχὶ
πᾶσαι πρὸς ἡμᾶς εἰσιν; πόθεν οὖν
τούτῳ ταῦτα πάντα; 57
καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ.
ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἔστιν
προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι
καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. 58
καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις
πολλὰς διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν. (Mt
13,53-58)
1
Καὶ ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν καὶ
ἔρχεται εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ, καὶ
ἀκολουθοῦσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.
2 καὶ
γενομένου σαββάτου ἤρξατο διδάσκειν
ἐν τῇ συναγωγῇ, καὶ πολλοὶ ἀκούοντες
ἐξεπλήσσοντο λέγοντες· πόθεν τούτῳ
ταῦτα, καὶ τίς ἡ σοφία ἡ δοθεῖσα
τούτῳ, καὶ αἱ δυνάμεις τοιαῦται διὰ
τῶν χειρῶν αὐτοῦ γινόμεναι; 3
οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τέκτων, ὁ
υἱὸς τῆς Μαρίας καὶ ἀδελφὸς Ἰακώβου
καὶ Ἰωσῆτος καὶ Ἰούδα καὶ Σίμωνος;
καὶ οὐκ εἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ ὧδε
πρὸς ἡμᾶς; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν
αὐτῷ. 4
καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς
ὅτι οὐκ ἔστιν προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ
ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς
συγγενεῦσιν αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ
αὐτοῦ. 5
καὶ οὐκ ἐδύνατο ἐκεῖ ποιῆσαι
οὐδεμίαν δύναμιν, εἰ μὴ ὀλίγοις
ἀρρώστοις ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας
ἐθεράπευσεν. 6
καὶ ἐθαύμαζεν διὰ τὴν ἀπιστίαν
αὐτῶν. Καὶ περιῆγεν τὰς κώμας κύκλῳ
διδάσκων. (Mk
6,1-6)
Słowa
o nieprzyjęciu proroka w ojczyźnie pojawiły się już wcześniej,
podczas pobytu Jezusa w Nazarecie na początku Jego działalności.
Do tego wystąpienia odnosi się też zapis w Ewangelii wg św.
Łukasza (Łk 4,16-30). Por. W
synagodze w Nazarecie.
To
znowu synagoga w Nazarecie, tym razem w dniu szabatu. Jezus
przeczytał mowę przeciw Abimelekowi i kończy na słowach: «...
niech ogień wyjdzie z krzewu cierniowego i niech spali cedry
libańskie».219
Potem oddaje rulon przewodniczącemu synagogi.
«Reszty
nie przeczytasz? To byłoby dobre dla zrozumienia mowy» – mówi mu
przewodniczący.
«To
nie jest konieczne. Czas Abimeleka jest odległy. Ja odnoszę
antyczną mowę do czasu obecnego. Posłuchaj, ludu Nazaretu. (…)»
Trwający
w osłupieniu tłum szepcze:
«Ale
skąd Mu przychodzi tyle mądrości?»
«A
cuda?... Skąd ma moc, by je czynić? Przecież rzeczywiście je
czyni. Cała Palestyna o tym mówi».
«Czyż
On nie jest synem Józefa, stolarza? Wszyscy Go widzieliśmy w Jego
warsztacie w Nazarecie, jak robił stoły i łóżka, jak naprawiał
koła i zamki. Nie poszedł nawet do szkoły, a Jego Matka była Mu
jedyną nauczycielką».
«To
było też zgorszeniem, którego nasz ojciec nie pochwalał» –
mówi Józef, syn Alfeusza.
«Ale
twoi bracia też skończyli szkołę z Maryją, małżonką Józefa».
«Ech!
Mój ojciec miał słabość do swej małżonki...» – odpowiada
Józef.
«Tak
jak brat twego ojca?»
«Tak».
«Ale
czy to na pewno syn stolarza?»
«A
nie widzisz Go?»
«O!
Tylu jest do siebie podobnych! Ja myślę, że to ktoś, kto się za
Niego podaje».
«Gdzież
zatem jest Jezus, syn Józefa?»
«Czy
sądzisz, że nie zna Go Jego Matka?»
«Ma
braci i siostry, a wszyscy nazywają Go swoim krewnym. Prawda? Wy,
dwaj?» [– zwraca się ktoś do Szymona i Jozefa.]
Dwaj
najstarsi synowie Alfeusza potwierdzają skinieniem głowy.
«W
takim razie oszalał lub jest opętany, mówi bowiem, że nie
pochodzi od stolarza».
«Nie
trzeba Go słuchać. Jego rzekoma nauka to majaczenie lub opętanie».
...Jezus
zatrzymał się na placu, czekając na Alfeusza, syna Sary, który
rozmawia z jakimś mężczyzną. W czasie Jego oczekiwania jeden z
dwóch poganiaczy osłów, którzy zostali przy wejściu do synagogi,
mówi Mu o oszczerstwach, jakie tam wypowiedziano.
«Nie
smuć się z tego powodu. Prorok zazwyczaj nie odbiera czci we
własnej ojczyźnie i w swoim domu. Człowiek jest głupi do tego
stopnia, iż sądzi, że – aby być prorokiem – trzeba być
istotą nie żyjącą ziemskim życiem. A współmieszkańcy i
członkowie rodziny bardziej niż wszyscy znają i pamiętają ludzki
charakter ich mieszkańca i krewnego. Ale prawda zwycięży. Teraz
żegnam cię. Pokój niech będzie z tobą».
«Dziękuję,
Nauczycielu, za uzdrowienie mojej matki».
«Zasłużyłeś
na to, bo umiałeś wierzyć. Moja moc jest tu bezsilna, bo nie ma
wiary. Chodźmy, przyjaciele. Jutro o świcie wyruszamy». (III
(cz. 3–4), 109: 7
sierpnia 1945. A, 5954-5985)
219 Zob. Sdz 9,7nn.
Ancora
la sinagoga di Nazaret, in giorno di sabato, però. Gesù ha letto
l'apologo contro Abimelec e termina con le parole:
«"esca
da lui un fuoco e divori i cedri del Libano"». Poi rende al
sinagogo il rotolo.
«Il
resto non lo leggi? Bene sarebbe per far comprendere l'apologo»,
dice il sinagogo.
«Non
occorre. Il tempo di Abimelec è molto lontano. Io applico al momento
di ora l'apologo antico. Udite, genti di Nazaret. (…)»
La
folla, rimasta interdetta, mormora:
«Ma
da dove mai costui ha tanta sapienza?».
«E
i miracoli donde li fa? Perché farli, li fa. Tutta la Palestina ne
parla».
«Non
è il figlio di Giuseppe legnaiolo? Tutti lo abbiamo visto, al banco
del fabbro di Nazaret, fare tavole e letti, e aggiustare ruote e
serrature. Non è neppure andato a scuola, e solo sua Madre gli fu
maestra».
«Uno
scandalo anche questo che nostro padre ha criticato», dice Giuseppe
d'Alfeo.
«Ma
anche i tuoi fratelli finirono la scuola con Maria di Giuseppe».
«Eh!
mio padre fu debole presso la moglie...», risponde ancora Giuseppe.
«Anche
il fratello di tuo padre, allora?».
«Anche».
«Ma
è proprio il figlio del legnaiuolo?».
«E
non lo vedi?».
«Oh!
tanti si assomigliano! Io penso che sia uno che si dice tale ma non
lo è».
«E
dove è allora Gesù di Giuseppe?».
«Ti
pare che sua Madre non lo conosca?».
«Qui
ci sono i suoi fratelli e le sue sorelle, e tutti lo dicono parente.
Non è forse vero, voi due?».
I
due anziani figli di Alfeo annuiscono.
«Allora
è divenuto folle o indemoniato, perché ciò che dice non può
venire da un operaio».
«Bisognerebbe
non ascoltarlo. La sua pretesa dottrina è delirio o possessione»...
Gesù
è fermo sulla piazza in attesa di Alfeo di Sara che parla con un
uomo. E, mentre attende, uno degli asinai che era rimasto presso la
porta della sinagoga gli riporta le calunnie dette nella stessa.
«Non
te ne addolorare. Un profeta generalmente non è onorato dalla sua
patria e dalla sua casa. L'uomo è tanto stolto che crede che per
essere profeti occorre essere quasi esseri fuori della vita. E i
concittadini e i famigliari più di tutti conoscono e ricordano
l'umanità del loro concittadino e parente. Ma la verità trionferà
sempre. Ed ora ti saluto. La pace sia con te».
«Grazie,
Maestro, di avere guarito mia madre».
«Lo
meritavi perché hai saputo credere. È inerte il mio potere qui,
perché qui non c'è fede. Andiamo, amici. Domani all'alba
partiremo». (4, 246)
Przekład
polski Ewangelii: Biblia Tysiąclecia, wyd. V,
Pallottinum, Poznań 2007 (Mt, Mk, Łk: tłum. o. Walenty Prokulski
TJ; J: tłum. ks. Jan Drozd SDS)
Zapis grecki: wyd. Nestle-Aland 28
Przekład polski Poematu Boga-Człowieka napisanego przez Marię Valtortę: Ewa Bromboszcz (I-IV, VI-VII), ks. Michał Kaszowski (V), Vox Domini, Katowice (I: bez roku, II: 2010, III, cz. 1-2: 2000, cz. 3-4: 2002, IV, cz. 1-2: 2003, cz. 3-4: 2004, cz. 5-6: 2005, V: 2000, VI: 1998, VII: 1999)
Zapis włoski: Maria Valtorta, L’Evangelo come mi e' stato rivelato, Edizioni Paoline, Pisa 2001
Zapis grecki: wyd. Nestle-Aland 28
Przekład polski Poematu Boga-Człowieka napisanego przez Marię Valtortę: Ewa Bromboszcz (I-IV, VI-VII), ks. Michał Kaszowski (V), Vox Domini, Katowice (I: bez roku, II: 2010, III, cz. 1-2: 2000, cz. 3-4: 2002, IV, cz. 1-2: 2003, cz. 3-4: 2004, cz. 5-6: 2005, V: 2000, VI: 1998, VII: 1999)
Zapis włoski: Maria Valtorta, L’Evangelo come mi e' stato rivelato, Edizioni Paoline, Pisa 2001
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz