Niepodważalnie

Wieczność mijała

stała w mym progu

pocałunek

tchnienie ust

tętno Jej serca

pozostawiła w mym sercu

Znów zawitała

przy podmuchu wiatru

z uśmiechem

przechodzącego zjawiska

które kątem oka

zerknęło w me życie

by w nim pozostać

w zachwycie

czuwającej obecności

co w Obecności się pieści

Wieczność mijała

gdy byłem przy Niej

mijała sielsko

nieznudzenie

potoczyście i promieniście

bo w Jej oddechu był mój

a w moim Jej tchnienie

i na nowo żyliśmy

w tej chwili trwającej

która właśnie mijała

i pozostanie na zawsze

niezapomniana