Bóg i dusze – opatrzność uwzględniająca wszystko

Dusza jest nie tylko duchowa, ale też zmysłowa.

W pojęciu duszy zawiera się też zmysłowość, czyli cielesność.

Dusze mogą być też zwierzęce.

To są tak zwane dusze żyjące.

Nie są one zdolne do działania i duchowego poznania,

ale tylko odbierają bodźce

i kierują się wyczuciem.

Inny jest człowiek co ma duszę duchową,

inną od zwierzęcej,

wspanialszą, szlachetniejszą,

upodabniającą do Boga.

Człowiek jest czymś więcej niż dusza,

a zarazem dusza czymś więcej niż człowiek.

W człowieku zawiera się dusza,

a zarazem w duszy zawiera się człowiek.

Człowiek jest szczytem duszy.

Myślenie więc tylko o człowieku

wyklucza dusze niższe.

Oprócz dusz zwierzęcych są przecież jeszcze dusze czyśćcowe

i dusze opętane błędem.

O wszystkich duszach trzeba myśleć,

a nie o samym tylko człowieku.

Są przecież ludzie, którzy zeszli na bezdroża

i stali się zwierzętami, duchami lub opętańcami.

O nich także trzeba myśleć,

choć niepodobni są do człowieka.

Myślenie więc o duszach

doskonalsze jest niż myślenie

o samym tylko człowieku.

Myśląc o duszach,

obejmuje się całość –

zmysły, umysł i ducha.

Myśląc o samym tylko człowieku,

uwzględnia się szczyt duszy,

czyli obraz spełnienia,

a zapomina o tym co podłe i mierne –

o zmysłach i umysłach.

Właściwie, myślenie o człowieku

także uwzględnia wszystko,

ale wyszczególnia to, co szczytne,

a mniej baczy na to, co podłe i mierne.

Myślenie zaś o duszy

uwzględnia wszystko,

ale to wszystko sprowadza do ogółu,

nie czyniąc różnic, nie wyróżniając,

uwzględniając wszystko na równi.

W spojrzeniu na człowieka

liczy się to, co szczytne.

W spojrzeniu na duszę

szczyt i dolina są uwzględniane na równi.

Dlatego siostra Faustyna

natchniona Bożym miłosierdziem

wolała mówić Bóg i dusze,

aniżeli Bóg i ludzie.

To miłosierdzie Boże

nie wyszczególnia człowieka

jako bycia wyższego albo lepszego,

ale wszystko widzi na równi,

wszystko w takiej samej ma cenie.

Bo miłosierdzie Boże obejmuje wszystko –

istoty niebiańskie, istoty upodlone,

człowieka, zwierzęta,

dusze czyśćcowe i dusze opętanych,

a nawet rośliny, rzeczy,

niebo, słońce, księżyc i gwiazdy –

wszystkie żywioły, wszystko co stworzone.

Bóg swą miłością obejmuje swe dzieło,

swym miłosierdziem podnosi wszystkie dzieła do nieba♥