10. Zarzut.
Mój Boże, mój Boże, powiedziano mi, i powiedziano przez pokrewieństwo, przez jej rodzonego brata, który to uczynił, przez twego sługę Nazjanzena, że jego Siostra w gwałtowności swojej modlitwy, zwykła tobie grozić, świętą natarczywością, pobożnym zuchwalstwem. Ja nie ważę się tak czynić, o Boże; ale skoro twój sługa Augustyn, życzył sobie żeby Adam nie zgrzeszył, po to by Chrystus nie umarł, czy mógłbym ja dla tego jednego celu nie życzyć sobie tego, że skoro Wąż przed kuszeniem Ewy, postępował uczciwie, i przemawiał,1 ażeby czynił tak nadal, ponieważ usłyszałbym go prędzej, aniżeliby przemówił, zobaczyłbym go prędzej, aniżeliby uczciwie postąpił? W jego przeklęciu, i ja jestem przeklęty; jego czołganie się niweczy mnie: bo jakkolwiek zacznie on od pięty, i posiniaczy ją tylko; to jednak on, a w nim Śmierć weszła w nasze okna;2 w nasze Oczy, i Uszy, te wejścia, i wpusty naszej duszy. On pracuje nad nami w tajemnicy, i nie rozróżniamy go; A jednym jego wielkim dziełem nad nami, jest uczynienie nas tak podobnymi do niego, jak do grzechu w tajemnicy, aby inni nas nie widzieli; Jednak jego Arcydziełem jest, uczynienie nas grzeszącymi w tajemnicy tak, żebyśmy siebie nie widzieli grzeszącymi. Jako pierwsze, owo ukrycie naszych grzechów przed innymi ludźmi, nakłonił on to, co było od początku jego potomstwem, do Kłamstwa: bo człowiek jest, w Przyrodzie, a jednak, w posiadaniu pewnych takich iskier pomysłowości, i szlachetności, jak ta, że byleby tylko zataić Zło, to by nie skłamał. Ciało, grzech, jest od Węża, a szata która to pokrywa, kłamstwo, także jest jego. One są jego; lecz ukrycie grzechu przed nami, to On sam: kiedy mamy w sobie ukąszenie Węża, i nie kąsamy siebie, jadem grzechu, i żadnym wyrzutem za grzech, wtedy, tak jak twój błogosławiony syn powiedział o Judaszu, że jest On diabłem,3 nie żeby miał on takiego, ale że takim był, tak my stajemy się dla siebie diabłami, i mamy Węża nie tylko na swoim łonie, lecz sami, jesteśmy dla siebie tym Wężem. Jak dalece twój sługa Dawid naciska na twoje przebaczenie, w tej prośbie, Oczyść mnie z moich tajemnych grzechów?4 czyż jakiś grzech może być tajemny? ponieważ znaczną część naszych grzechów, mimo że, mówi twój Prorok, poczynamy je w ciemności, na swoim łożu, to jednak mówi, czynimy je w świetle;5 jest wiele grzechów, z których czynienia się chlubimy, a których byśmy nie uczynili, gdyby nikt o nich nie wiedział. Twój błogosławiony sługa August. wyznaje, że wstydził się swojej wstydliwości, i wrażliwości Sumienia, i że zadawał sobie często kłam grzechami, których nigdy nie uczynił, żeby tylko nie był nieznośny dla swych grzesznych towarzyszy. Gdybyśmy jednak je ukryli, (twój Prorok znalazł u niektórych takie pragnienie, i taki zwyczaj, kiedy powiedział, Zaufałaś swojej nikczemności, i powiedziałaś, Nikt mnie nie zobaczy)6 czyż jednak my możemy je ukryć? Ty, o Boże, usłyszeć możesz o nich przez innych; Głos krwi Abla,7 powie tobie o morderstwie Kaina; same Niebiosa powiedzą tobie, Niebo objawi jego niegodziwość;8 samo małe stworzenie, to uczyni, Ptak na powietrzu poniesie głos, i opowie sprawę:9 Nie będziesz kłopotał żadnego Sprawozdawcy, ty sam objawiasz grzech Adama, sobie;10 I ukazanie się grzechu jest dla ciebie tak pełne, że objawisz wszystko wszystkim, przywiedziesz na Sąd każde dzieło, z każdą skrytą rzeczą,11 i, nie ma niczego zakrytego, co nie zostanie objawione:12 Ale, o mój Boże, jest inny sposób znania moich grzechów, który ty kochasz bardziej niż którykolwiek z nich; Znać je przez moje Wyznanie. Tak jak działa Medycyna, przyciąga do siebie złośliwy humor, a kiedy jest on zebrany razem, ciężar jego samego może odprawić humor, tak twój Duch przywraca mojej Pamięci moje poprzednie grzechy, że będąc tak wspominane, mogą same się wylać przez Wyznanie. Kiedy milczałem, mówi twój sługa Dawid, dniem, i nocą, ciążyła mi twoja ręka, Lecz kiedy powiedziałem, wyznam Panu moje przewinienia, ty wybaczyłeś niegodziwość mego grzechu.13 Odczytujesz sam zamiar Wyznania tak dobrze, że pozostawiasz zaledwie jakieś nowe Miłosierdzie dla samego czynu. Miłosierdzie takie pozostawiasz, abyś nas przez to uzbroił, przeciw nawrotom do grzechów, które wyznaliśmy. I tamto miłosierdzie, które ujmuje twój sługa Augustyn, kiedy mówi do ciebie, Wybaczyłeś mi te grzechy, które uczyniłem, i te grzechy, których tylko dzięki łasce nie uczyniłem: one zostały uczynione w naszej skłonności do nich, a nawet ta skłonność potrzebuje twojego miłosierdzia, i Miłosierdzie takie nazywa on Przebaczeniem. I to najprawdziwiej są grzechy tajemne, ponieważ nigdy nie zostały uczynione, i ponieważ żaden inny człowiek, ani ja sam, ale tylko ty je znasz, ilu i jak wielkich grzechów dzięki twojej łasce uniknąłem, które bez niej, pomnożyłbym przeciw tobie.
Przypisy:
1 Józef Flawiusz.
2 Jr 9,21.
3 J 6,70.
4 Ps 19(18),13. [Biblia Tysiąclecia: „Oczyść mnie od tych, które są skryte przede mną”.]
5 [Może nawiązanie do Ps 36(35)?]
6 Iz 47,10. [Biblia Tysiąclecia: „Polegałaś na twojej złości, mówiłaś: Nikt mnie nie widzi”.]
7 Rdz 4,10.
8 Hi 20,27. [Biblia Tysiąclecia: „Jego winę ujawnią niebiosa”. Uwaga: wszystkie wydania podają „Jer. 20. 27.”]
9 Koh 10,20. [Biblia Tysiąclecia: „ptactwo podniebne zaniesie głos, a to, co skrzydlate, doniesie słowa”.]
10 Rdz 3,8.
11 Koh 12,14. [Biblia Tysiąclecia: „Bóg bowiem każdy czyn wezwie przed sąd dotyczący wszystkiego, co ukryte”.]
12 Mt 10,26. [Biblia Tysiąclecia: „Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być wyjawione”.]
13 Ps 32(31),3-5. [Biblia Tysiąclecia: „Póki milczałem, …dniem i nocą ciążyła nade mną Twa ręka… Rzekłem: Wyznaję nieprawość moją wobec Pana, a Tyś darował zło mego grzechu”. Uwaga: wszystkie wydania podają „Psal. 32. 34.”, a zamiast wersetu 5 podają „8. 5.”]
Przekład z angielskiego: Jakub Szukalski
Źródła:
John Donne, Devotions Vpon Emergent Occaſions, and ſeuerall ſteps in my Sicknes, London 1624
John Donne, Devotions Upon Emergent Occasions, Cambridge 1923
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz