(8.5) Odsłony: Piękno Matki: Król stworzenia

Odsłony Poematu Boga-Człowieka
czyli tej Ewangelii, która została objawiona Marii Valtorcie

Bóg chciał umieścić króla we wszechświecie, który Sam stworzył z niczego. Króla, który przez naturę materii, byłby pierwszym pośród wszystkich stworzeń stworzonych z materii i wyposażonych w materię. Króla, który przez naturę ducha, byłby niewiele mniejszym od boskiego, stopiony w Łasce, jakim był w swoim niewinnym pierwszym dniu.

Jaki cel w stworzeniu człowieka? Dać światu widzialnego pana w ciele – króla, który przez swoją przyrodę z materii przodowałby wśród wszystkich stworzeń, które są stworzone z materii i obdarzone tym, co materialne. Ten król przez swoją przyrodę duchową byłby też niewiele mniejszym od boskiego (divino) – byłby na podobieństwo Boże, ale jeszcze człowiekiem; byłby Boskim w mocy, ale nie w istocie; byłby Bogiem przez uczestnictwo, choć w jestestwie stworzeniem. Bóg jakby Bogiem stworzył tego, którego zechciał uczynić królem nad Swoim stworzeniem. Uczynił go niewiele mniejszym od bogów, chwałą i czcią go uwieńczył (por. Ps 8,6).¹ Cud duchowy – oto człowiek stopiony w Łasce Bożej, taki jakim był w swoim pierwszym dniu – w czasie Adama. Dla takiego króla wszystko się stało – dla człowieka – korony i celu stworzenia.

Przypis:
1  Bogami są też nazywani aniołowie. Tłumacze Pisma Świętego zamiast „bogów” podają jeszcze na tym miejscu (Ps 8,6) „istoty niebieskie” lub „aniołów”, a nawet samego „Boga”, ponieważ takie znaczenia posiada hebrajski wyraz elohim (ʼ^ělōhîm). Jednak stary przekład grecki Pisma Świętego nazywany Septuagintą podaje na tym miejscu „aniołów” i tym określeniem w odniesieniu do zdania z Psalmu (8,6) posługują się też ojcowie Kościoła, jak Tacjan, Klemens Aleksandryjski, Tertulian, Metody z Olimpu, Bazyli Wielki, Grzegorz z Nyssy, Hieronim, Jan Chryzostom, Augustyn, Ambroży.

Napisał Jakub Szukalski.

⋘ ⋙