Prawo i Łaska

   Św. Paweł mówi, że siłą grzechu jest prawo (1 Kor 15,56). Rozumiej przez to, że siłą grzechu jest przyzwolenie – samo to, że wolno. To zrozum na początku. A później spójrz szerzej, że nawet święte Prawo dane przez Boga jest siłą do grzechu. W jaki sposób? Nie w taki, że Bóg umacnia albo potęguje grzech, ale prawo jest siłą do grzechu przez to, że staje się polem do popisu dla złego ducha. Prawo mówi, co wolno, a czego nie. Przez samo więc określenie – opisanie – można się na nim popisać w sposób mądry i popisać w sposób głupi. Zły duch robi z siebie małpę Prawa wykorzystując lukę.

   Otóż mając lukę, prawo jest siłą do grzechu – prawo daje możliwość grzechu. Łaska zaś zostaje bez braku – wypełniona, przepełniona i przepełniająca tego, komu jest dawana. W Łasce nie ma możliwości – jest konieczność. Nie, żeby nie było możliwości wyboru przyjęcia lub odrzucenia Łaski. Taki wybór jest. Jest właśnie wtedy, kiedy jest się w mocy Prawa. Gdy jednak przyjęło się już Łaskę, wyboru żadnego w tym nie ma – to znaczy w samym trwaniu i życiu w Łasce nie ma już żadnego wyboru – jest tylko Łaska jako niezawodna konieczność.