Opis poszczególnych tajemnic miłosnych

Napisane niegdyś jako własne wyjaśnienie Bokiej treści tajemnic miłosnych Świętego Różańca:

   Tutaj się rozpoczynają tajemnice chrześcijanina, czyli tajemnice duszy zatopionej w miłości Boga. Zostały one nazwane tajemnicami miłosnymi albo tajemnicami tajemnic. W nich jak w zalążku zawarte zostały wszystkie tajemnice. To wyciąg znaczenia ze wszystkich tajemnic; wcześniej niewyrażony, teraz ujawniany.

   Pierwszą tajemnicą miłości jest miłość macierzyńska (albo rodzicielska). Każda dusza, która przyjmuje w siebie Boże Słowo, staje się Matką Boga. Przyjęcie Słowa Boga to nie tylko usłyszenie Słowa, ale zachowanie Go w sercu, utrzymywanie, rozumienie i stosowanie w życiu. Każdy więc posłuszny Bogu, spełniający Boże przykazania, staje się Matką dla Boga. Dlatego rozważając tę tajemnicę możesz dodawać słowa: „Wybawca, dla którego moja dusza stała się matką”.

   Drugą tajemnicą miłości jest miłość oblubieńcza albo małżeńska i przyjacielska. Dla każdej duszy, która żyje Bożym Słowem, Słowo staje się oblubieńcem i mężem. Dusza jest dziewicza w swym niepoznaniu Boga, Słowo ją ośmiela. Staje się dla niej mężem, najbliższym towarzyszem i przyjacielem. Słowo wspiera duszę, Słowo duszę pociesza, Słowo duszę zadowala, zaspokaja zmysły i wszelką ciekawość – jest Najlepszym Oblubieńcem. Dla duszy Słowo przyjmuje wyrazistszą postać i daje się poznać. Słowo Boga, ciche i ukryte, dla duszy się ujawnia – pokazuje całe swe piękno. Zaś dla wrogów duszy Słowo ujawnia twarz okrutną i staje się obrońcą – mieczem odcinającym błędy. Dlatego przy rozważaniu tej tajemnicy możesz dodawać słowa: „Wybawca, który dla mojej duszy stał się mężem”. Miej w świadomości, że mąż to nie tylko oblubieniec i ukochany żony, ale też ktoś mężny i dzielny, stawiający czoło wrogom.

   Trzecią tajemnicą miłości jest miłość odkupieńcza albo cierpiąca i cierpliwa. Każda dusza, która żyje w bliskości Słowa, cierpi, gdy widzi zniewagę Słowa – gdy widzi grzech, błąd, okłamywanie Prawdy. Słowo jak żywa osoba cierpi nie mogąc się udzielać duszy. Słowo cierpi, bo dla tych dusz, które Go nie przyjmują, Słowo staje się bezużyteczne i puste. Dusza wierząca i słuchająca Słowa cierpi natomiast gdy widzi jak Słowo jest zabijane i zniekształcane w innych duszach. Dusza wierna widzi dusze niewierne idące na zatracenie i to wywołuje w niej cierpienie. Dusza cierpi razem ze Słowem. Dlatego w tej tajemnicy możesz dodawać słowa: „Wybawca, z którym moja dusza będzie cierpieć”.  

   Kochająca dusza śmiało podejmuje się cierpienia i obiecuje się jemu poddawać w przyszłości. Nie jest to cierpienie bezowocne. Ma ono nieocenioną wartość wykupienia dla nieba. Słowo znieważone oddaje siebie wszystkim, aby wszystkim uprosić drogę do nieba. To Słowo jest znakiem dla godnych i niegodnych, dla wiernych i niewiernych. Słowo nie patrzy na to, czy będzie przyjęte, ale spełnia swoją powinność i brzmi – oddaje siebie każdemu. Taka też jest dusza, która idzie w ślad za Słowem – oddaje siebie każdemu. Dlatego jest ona zwana współcierpiącą i współodkupicielką (na wzór Najświętszej Matki Bożej, Maryi).

   Czwartą tajemnicą miłosną jest miłość uwielbiona albo chwalebna i wielbiąca. Po czasie odkupienia i cierpienia nastaje czas łaski, chwały i uwielbienia. Jest tak przez to, że cierpienie zostało pokonane, przezwyciężone. Teraz przychodzi uciecha ze zwycięstwa. Każda dusza, która wraz ze Słowem cierpiała, wraz ze Słowem cieszyć się będzie. Dlatego Pan Jezus mówił: „Błogosławieni smutni, bo zostaną pocieszeni” (Mt 5,4).¹ Dusza, która cierpi ze Słowem, upodabnia się do cierpiącego Słowa, a dusza, która zmartwychwstaje ze Słowem, upodabnia się do zmartwychwstałego Słowa – pełnego chwały i łaski. Dlatego ufaj duszo cierpiąca i mów ze śmiałością: „Wybawca, z którym moja dusze będzie uwielbiona”. Te słowa możesz dodawać podczas rozważania tajemnicy miłości uwielbionej.

   Piątą tajemnicą miłosną jest miłość zazdrosna albo wyłączna. Może być ona też nazwana miłością miłości. Każda dusza w objęciach Słowa staje się jedyną. Słowo w każdej duszy ma takie samo upodobanie i na każdą patrzy jakby była wyjątkowa – jedyna na świecie. Jest to spojrzenie pełne miłości. Słowo nie chce też w duszy żadnych innych miłości oprócz siebie samego. To znaczy Słowo nie chce widzieć w duszy innych miłości oprócz miłości do samego Boga – do samego Słowa.

   Dusza natomiast w objęciach tej miłości rozpływa się. Kiedy dusza widzi siebie-nicość obdarzoną tak wielką miłością i wyróżnioną jako jedyną, wpada w zachwyt i stapia się ze Słowem. Jest to stopienie tak ścisłe, że w tym stanie nie da się odróżnić duszy od Słowa. Są jednem. Dusza sama już siebie nie rozpoznaje – jest przemieniona w Słowo. Słowo nie widzi już duszy, widzi na nowo siebie – dusza przybiera kształt Słowa. Są jednem jak ogień miłości który łączy kobietę i mężczyznę, jak pomnik w którym nie można oddzielić tworzywa od kształtu. To jest ostatnia tajemnica miłości i jest ona spięciem wszystkich tajemnic. W niej łączą się wszystkie tajemnice Różańca i wszystkie tajemnice miłości. Podczas jej rozważania możesz dodawać te słowa: „Wybawca, w którym moja dusza jest jedyna”.

   Te tajemnice miłości są zespoleniem wszystkich tajemnic Różańca Świętego. Miłość macierzyńska łączy w sobie tajemnice radosne; miłość oblubieńcza – tajemnice świetliste; miłość odkupieńcza – tajemnice bolesne; miłość uwielbiona – tajemnice chwalebne; a miłość zazdrosna – tajemnice miłosne i tym samym wszystkie tajemnice Różańca. Ostatnia tajemnica miłości – miłość miłości – jest uwieńczeniem wszystkich tajemnic i wszystkich zespoleniem. Jest to ta tajemnica, która jest koniecznie potrzebna do życia Bożego. Bez niej wszystkie tajemnice są martwe. Ona we wszystkich jest obecna; bo jest dopełnieniem wszystkich.

1  A do Marii Valtorty powiedział: „Kto potrafi pozostawać ze Mną w boleści, ten musi mieć też udział ze Mną w Mojej radości” (Poemat Boga-Człowieka IV, 37. Przemienienie. Uzdrowienie epileptyka; Vox Domini, Katowice).