Życie za życie.
Oddanie siebie za kubek wody.
Oko za oko.
Miłosne spojrzenie za odrobinę uwagi.
Ząb za ząb.
Szeroki uśmiech za lekki oddech.
Ręka za rękę.
Wielkie ocalenie za małą pomoc.
Noga za nogę.
Obejście świata za jeden krok naprzód.
Stare surowe słowa (Pwt 19,21)
w miłości
nabierają nowego znaczenia.
Oddanie siebie za kubek wody.
Oko za oko.
Miłosne spojrzenie za odrobinę uwagi.
Ząb za ząb.
Szeroki uśmiech za lekki oddech.
Ręka za rękę.
Wielkie ocalenie za małą pomoc.
Noga za nogę.
Obejście świata za jeden krok naprzód.
Stare surowe słowa (Pwt 19,21)
w miłości
nabierają nowego znaczenia.
Dawne słowa: „Oko za oko, ząb za ząb”, nie znajdują się w dziesięciu przykazaniach. Dorzucono je, bo człowiek pozbawiony Łaski jest tak okrutny, że nie potrafi pojąć niczego poza zemstą. Słowo to unieważniają – tak, odwołują – nowe słowa: „Kochaj tego, kto cię nienawidzi, módl się za tego, kto cię prześladuje, usprawiedliwiaj tego, kto cię oczernia, błogosław tego, kto cię przeklina, czyń dobrze temu, kto cię krzywdzi, bądź pokojowo nastawiony wobec kłótliwego, wyrozumiały wobec dokuczającego ci, chętnie śpieszący z pomocą temu, kto prosi. Nie zajmuj się lichwą, nie krytykuj, nie osądzaj”.
OdpowiedzUsuńSłowa Jezusa, Maria Valtorta, „Poemat Boga-Człowieka” III, 31, Vox Domini, Katowice 2000, s. 175