Mówimy
o duszy jako nieśmiertelnej, ale ona może być nieśmiertelna w
życiu i nieśmiertelna w śmierci. Nieśmiertelność w śmierci to
rzeczywistość piekła. Mówimy o sprawach nadprzyrodzonych,
których język nie jest w stanie wyrazić. Dochodzimy więc do
sprzeczności, takich jak zabicie nieśmiertelnej duszy.
Została nieśmiertelność duszy, ale w niełasce na piekło i wieczną śmierć, tak iż imienia żywota niegodna.
OdpowiedzUsuńO stanie duszy osłabionej grzechem: Ks. Piotr Skarga SJ, „Żywot pierwſzych rodzicow naſzych Iádámá y Ewy, y Hiſtorya o ſtworzeniu świátá” w „Żywoty świętych Starego i Nowego Zakonu...”, Kraków 1605 (wyd. VIII), s. 180. Pisownia uwspółcześniona.