Nabożeństwa (20)

7. Zarzut.

Mój Boże, mój Boże, twój błogosławiony sługa Augustyn błagał Ciebie, żeby przyszedł Mojżesz, i powiedział mu co miał na myśli przez niektóre miejsca Genesis: Niech będzie mi wolno zapytać tego Ducha, który napisał tę Księgę, dlaczego gdy Dawid oczekiwał wieści od wojska Joaba, i gdy strażnik powiedział mu, że widział człowieka biegnącego samotnie, Dawid wysnuł z tej okoliczności, Że skoro przyszedł samotnie, przyniósł dobre wieści?¹ Widzę Gramatykę, to słowo ma takie znaczenie, i tak jest zawsze przyjmowane, Dobre wieści; lecz nie widzę Logiki, ani Retoryki, w tym jak Dawid mógł dowieść, lub przekonać o tym że jego wieści były dobre, ponieważ był samotny, chyba że większe towarzystwo potęgowało wrażenie zagrożenia, przez wypraszanie, i wymuszanie obecnych zaopatrzeń: Jakkolwiek by było, pewien jestem, że to co Twój Apostoł mówi do Tymoteusza,² Tylko Łukasz jest ze mną, Łukasz, i nikt inny jak Łukasz, miało w sobie posmak skargi, i smutku: Choć Łukasz nie żąda świadectwa zdolności, postępu, stałości, i wytrwałości, by wspierać ten wielki budynek, nad którym pracował św. Paweł, jednak św. Paweł jest dotknięty tym, że nie było nikogo poza Łukaszem, do wsparcia. Przyjmujemy, że św. Łukasz był Lekarzem, i to pozwala na wniosek o wiele lepszy, że w obecności jednego dobrego Lekarza, możemy bardziej się cieszyć. To nie tylko obywatelski duch godziwości, albo porządek co poruszał Mojżesza ojca w prawie, tak że przekonał go do podzielenia ciężaru Rządu, i Sądownictwa, z innymi, i wzięcia innych do swojej pomocy,³ lecz był to też Twój bezpośredni duch O mój Boże, który poruszył Mojżesza by przedstawił 70 ze Starszyzny Izraela, aby otrzymali z tego ducha, który wcześniej był tylko na Mojżeszu, taką cząstkę coby mu ulżyła w rządzie nad tymi ludźmi; chociaż Mojżesz sam posiadał uzdolnienia ponad wszystkimi, dałeś mu innych pomocników. Rozważam Twoją obfitą dobroć, O mój Boże, w zatrudnianiu Aniołów, więcej niżeli jednego, do tak wielu znakomitych dzieł. O swym Synu, mówisz, Niech czczą Go wszyscy Aniołowie Boży;⁴ Skoro tak ma być w Niebie, na Ziemi zatem, mówi że mógłby rozkazać dwunastu zastępom Aniołów;⁵ a kiedy Niebo, i Ziemia będą wszystkie jednem, w dniu ostatnim, Twój Syn, O Boże, Syn Człowieczy, przyjdzie w swojej chwale, i z Nim wszyscy święci Aniołowie.⁶ Aniołowie którzy ogłaszali Jego narodziny Pasterzom,⁷ Aniołowie którzy ogłaszali Jego drugie narodziny Mariom,⁸ byli w liczbie mnogiej, Aniołami mającymi towarzystwo z Aniołami. Na drabinie Jakubowej, ci którzy wstępowali i zstępowali,⁹ i prowadzili wymianę między Niebem i Ziemią, między Tobą i nami, ci którzy mają Zlecenie, i obowiązek, prowadzić nas na wszystkich naszych drogach,¹⁰ ci którzy pośpieszyli Lota, a w nim, nas, w miejscach zagrożenia, i pokusy, ci którzy są wyznaczeni do pouczania i kierowania nami tutaj w Kościele,¹¹ ci którzy są posłani by karać nieposłusznych i krnąbrnych,¹² ci którzy mają być Kosiarzami, i żniwiarzami,¹³ po tym jak wyrośniemy na jednym polu, Kościele, w dzień Sądu, ci którzy poniosą nasze dusze tam gdzie ponieśli Łazarza,¹⁴ ci którzy stoją u kilku bram nowego Jeruzalem, aby nas tam przyjąć;¹⁵ wszyscy ci, którzy rządzą dla Twoich sług, od pierwszego, do ich ostatniego, są Aniołami, Aniołami w liczbie mnogiej, w każdej usłudze, Aniołami mającymi towarzystwo z Aniołami. Moc pojedynczego Anioła widzimy w tym jednym, który jednej nocy zniszczył prawie 200 tysięcy w wojsku Sennacheryba,¹⁶ a jednak Ty zatrudniasz często wielu; jak wiemy moc zbawienia obfituje w każdym jednym Ewangeliście, a jednak Ty zapewniłeś nam czterech. Twój Syn obwieszcza o sobie, że Twój Duch, namaścił Go by głosił Ewangelię,¹⁷ a jednak dał innych do przysposobienia Świętych w dziele Posługi.¹⁸ Ty uczyniłeś Go Biskupem naszych dusz,¹⁹ ale są jeszcze inni Biskupi. On dał świętego Ducha, i dali Go też inni. Twoja droga, O mój Boże, (i, O mój Boże, kochasz chodzić swoimi drogami, bo są one obfite) Twoja droga od początku, jest pomnażaniem Twych pomocy; i dlatego stopniem niewdzięczności było, nie przyjąć tego miłosierdzia dostarczenia mi wielu pomocy dla mego cielesnego zdrowia, jako rodzaju i zadatku Twojego łaskawego zamiaru teraz, i zawsze, by dostarczyć mi tych samych podpór. Tak bym dla Twej wielkiej Pomocy, Twego Słowa, mógł szukać Ciebie, nie z kątów, ani Konwentykli, ani schizmatyckich osobliwości, lecz z towarzystwa, i społeczności Twego Katolickiego Kościoła, oraz tych osób, którymi zawsze ten Kościół jednakowoż wyposażałeś: I tak abym stowarzyszył Twoje Słowo, z Twoim Sakramentem, Twoją Pieczęcią, z Twoim Upoważnieniem; a w tym Sakramencie stowarzyszył znak z rzeczą oznaczaną, Chleb z Ciałem Twego Syna, tak, abym mógł być pewien, że otrzymałem oba, i został przez to uczyniony, (jak Twój błogosławiony sługa Augustyn mówi) Arką, i Pomnikiem, i Grobem Twego najbłogosławieńszego Syna, tak aby On, i wszystkie zasługi Jego śmierci, mogły, przez owo otrzymanie, być we mnie pogrzebane, dla mego przyśpieszenia w tym świecie, i mego nieśmiertelnego ustanowienia w następnym.

Przypisy:

1  2 Sm 18,25. [Biblia Tysiąclecia: „Jeżeli jest sam, to przynosi dobrą nowinę!”]

2  2 Tm 4,11. [Biblia Tysiąclecia tak samo.]

3  Wj 18,21-22.

4  Hbr 1,6. [Biblia Tysiąclecia: „Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży”.]

5  Mt 26,53.

6  Mt 25,31. [Biblia Tysiąclecia: „Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale, a z Nim wszyscy aniołowie”.]

7  Łk 2,15. [Uwaga. Wszystkie wcześniejsze wydania dzieła Donne’a podają mylnie Łk 21,15. Przyp. JS.]

8  J 20,12.

9  Rdz 28,12.

10  Ps 91(90),11.

11  Ap 1,20.

12  Ap 8,2.

13  Mt 13,39.

14  Łk 16,22.

15  Ap 21,12.

16  2 Krl 19,35.

17  Łk 4,18.

18  Ef 4,11.

19  1 P 2,25.

Przekład z angielskiego: Jakub Szukalski

Źródła:

John Donne, Devotions Vpon Emergent Occaſions, and ſeuerall ſteps in my Sicknes, London 1624

John Donne, Devotions Upon Emergent Occasions, Cambridge 1923

⋘ + ⋙