(9) List do Kościoła w Koryncie: Bóg wszechmocny i wierny

[s. 37:]

Bóg wszechmocny i wierny

   27. (1) Niechaj więc ta nadzieja sprawi, by dusze nasze przylgnęły do Tego, który jest wierny w swych obietnicach i sprawiedliwy w swoich sądach. (2) Ten, kto zabronił kłamstwa, tym bardziej Sam nie kłamie. Dla Boga nie ma nic niemożliwego oprócz kłamstwa. (3) Rozpalmy zatem na nowo naszą wiarę w Niego⁹³ i pomyślmy, że wszystko jest w zasięgu Jego ręki. (4) Jednym słowem swego majestatu stworzył wszechświat⁹⁴ i jednym słowem może go unicestwić. (5) „Któż Mu powie: Co uczyniłeś? Albo któż się oprze sile Jego potęgi?”⁹⁵ Uczyni wszystko, kiedy zechce i jak zechce, a z tego, co postanowił, nic nie przeminie.⁹⁶ (6) Wszystko jest dla Niego jawne i nic nie umknie Jego woli. (7) „Niebiosa bowiem głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza. Dzień dla dnia głosi opowieść, a noc nocy przekazuje wiadomość. Nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano”.⁹⁷
   28. (1) Jeśli Pan wszystko widzi i wszystko słyszy, lękajmy się Go i porzućmy nieczyste pragnienia złych czynów, by Jego miłosierdzie osłoniło nas przed nadchodzącym sądem. (2) Dokądże moglibyśmy uciec przed Jego potężną ręką? Jakiż świat przyjąłby tego, kto zbiegł przed Bogiem? Powiada bowiem gdzieś Pismo:⁹⁸ (3) „Dokąd pójdę i gdzie skryję się przed obliczem Twoim? Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś; jeśli ucieknę na krańce ziemi, tam prawica Twoja; jeśli położę się w otchłani, tam jest duch Twój”.⁹⁹ (4) Dokądże zatem pójść, dokąd uciec przed Tym, który obejmuje cały wszechświat?¹⁰⁰
 

*

   27. 1. Ταύτῃ οὖν τῇ ἐλπίδι προσδεδέσθωσαν αἱ ψυχαὶ ἡμῶν τῷ πιστῷ ἐν ταῖς ἐπαγγελίαις καὶ τῷ δικαίῳ ἐν τοῖς κρίμασιν. 2. Ὁ παραγγείλας μὴ ψεύδεσθαι πολλῷ μᾶλλον αὐτὸς οὐ ψεύσεται· οὐδὲν γὰρ ἀδύνατον παρὰ τῷ θεῷ εἰ μὴ τὸ ψεύσασθαι. 3. Ἀναζωπυρησάτω οὖν ἡ πίστις αὐτοῦ ἐν ἡμῖν, καὶ νοήσωμεν ὅτι πάντα ἐγγὺς αὐτῷ ἐστίν. 4. Ἐν λόγῳ τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ συνεστήσατο τὰ πάντα, καὶ ἐν λόγῳ δύναται αὐτὰ καταστρέψαι. 5. «Τίς ἐρεῖ αὐτῷ· Τί ἐποίησας; Ἢ τίς ἀντιστήσεται τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ;» Ὅτε θέλει καὶ ὡς θέλει, ποιήσει πάντα, καὶ οὐδὲν μὴ παρέλθῃ τῶν δεδογματισμένων ὑπ’ αὐτοῦ. 6. Πάντα ἐνώπιον αὐτοῦ εἰσίν, καὶ οὐδὲν λέληθεν τὴν βουλὴν αὐτοῦ, 7. εἰ «οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα· ἡ ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν· καὶ οὐκ εἰσὶν λόγοι οὐδὲ λαλιαί, ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν».
   28. 1. Πάντων οὖν βλεπομένων καὶ ἀκουομένων φοβηθῶμεν αὐτὸν καὶ ἀπολίπωμεν φαύλων ἔργων μιαρὰς ἐπιθυμίας, ἵνα τῷ ἐλέει αὐτοῦ σκεπασθῶμεν ἀπὸ τῶν μελλόντων κριμάτων. 2. Ποῦ γάρ τις ἡμῶν δύναται φυγεῖν ἀπὸ τῆς κραταιᾶς χειρὸς αὐτοῦ; ποῖος δὲ κόσμος δέξεταί τινα τῶν αὐτομολούντων ἀπ’ αὐτοῦ; Λέγει γάρ που τὸ γραφεῖον· 3. «Ποῦ ἀφήξω καὶ ποῦ κρυβήσομαι ἀπὸ τοῦ προσώπου σου; Ἐὰν ἀναβῶ εἰς τὸν οὐρανόν, σὺ ἐκεῖ εἶ· ἐὰν ἀπέλθω εἰς τὰ ἔσχατα τῆς γῆς, ἐκεῖ ἡ δεξιά σου· ἐὰν καταστρώσω εἰς τὰς ἀβύσσους, ἐκεῖ τὸ πνεῦμά σου.» 4. Ποῖ οὖν τις ἀπέλθῃ ἢ ποῦ ἀποδράσῃ ἀπὸ τοῦ τὰ πάντα ἐμπεριέχοντος;
 

Przypisy:
1  „Wiara” to także ufność, zawierzenie.
2  Por. Mdr 9,1; J 1,3; Hbr 1,3.
3  Mdr 12,12; 11,21.
4  Por. Mt 5,18.
5  Ps 19(18),2-4. [W książce błąd: „Ps 138,7-10”. Przyp. JS.]
6  Tu gr. grapheion (normalnie u Klemensa graphe). Może chodzi tu o wskazanie trzeciej części Pisma Świętego, dzielonego przez Żydów na Prawo, Proroków i Pisma. Byłoby to wówczas najwcześniejsze użycie tego słowa w tym znaczeniu.
7  Ps 139(138),7-10.
8  Jest to koncepcja stoicka, przyjęta jednak w judaizmie, por. Mdr 1,7.

Źródło:

Przekład polski:
Święty Klemens [Klemens Rzymski], List do Kościoła w Koryncie, w: Ojcowie apostolscy, tłum. Anna Świderkówna, seria Pisma starochrześcijańskich pisarzy, t. 45, Warszawa 1990.

Wydanie greckie:
Clément de Rome, Épìtre aux Corinthiens, w: Sources chrétiennes 167, Paris 1971.

Przepisanie:
Jakub Szukalski (zapis polski), A. Jaubert (zapis grecki)

⋘ + ⋙