Wolność sztuki

   Czy sztuce wszystko wolno? Wszystko wolno poza złem. Nie może sztuka zabijać, nie może cudzołożyć, nie może kraść, nie może dawać kłamliwego świadectwa. Nie jest dopuszczalne, aby w ramach sztuki usprawiedliwiano zło. Ktoś mógłby w podobny sposób usprawiedliwić wszelki zły czyn i powiedzieć: „to jest sztuka, pokaz, przedstawienie, taki performance”. Niedawno w Ukrainie zestrzelono samolot i zabito wielu ludzi. Co byśmy powiedzieli, gdybyśmy usłyszeli, że to sztuka, że zostało to zrobione na pokaz, że jest to tylko takie przedstawienie? Ta sztuka, która jest pokazem przemocy – ta sztuka szatańska, krzywdząca, kpiąca i gorsząca, nie może być uznana i popierana. Zło należy usunąć ze swego otoczenia, tak jak sprząta się i porządkuje własne mieszkanie. „Usuniesz zło z Izraela” (Pwt 17,12).

   Jak rozpoznać dobrą i złą sztukę? Tak jak dobre i złe czyny – po owocach. Dobra sztuka, jak dobre czyny, przynosi dobre skutki, takie jak pokój, świadomość i umocnienie w dobru. Zła wywołuje wzburzenie, zamęt i utrwalenie błędów. Ocena wymaga jednak mądrości, a postępowanie względem złej sztuki – wielkiej roztropności. Z tym jest podobnie jak z chwastem rosnącym na polu pszenicy. Należy poczekać aż pszenica i chwast dojrzeją, i wtedy oddzielić jedno od drugiego, aby przypadkiem wyrywając przedwcześnie chwast, nie wyrwać z nim razem pszenicy. Ponieważ gdy jeszcze rosną, trudno je od siebie odróżnić (por. Mt 13,24-30.36-43). Również sztuka rozwija się aż dojrzeje – aż dojdzie do świadomości widza, tak że jest on w stanie zobaczyć co ona wypuszcza – owoc pożywny, czy niezjadliwy.