Odsłony Poematu
Boga-Człowieka
czyli
tej Ewangelii, która została objawiona Marii Valtorcie
Och!
zasługiwało stworzyć człowieka i pozwolić mu żyć i postanowić
mu przebaczyć, aby mieć Dziewicę piękną, Dziewicę świętą,
Dziewicę niepokalaną, Dziewicę zakochaną, Córkę umiłowaną,
Matkę najczystszą, Małżonkę rozkochaną!
Bóg
w Swoim przejrzeniu ujrzał tę Piękną Dziewicę i dzięki temu
zechciał stworzyć człowieka. Ujrzał, że zasługującym jest go
stworzyć, skoro Ona, Piękna, przyjdzie kiedyś na świat i zachwyci
Go swoim pięknem – pięknem istoty stworzonej, ale świętej i
nieskalanej, istoty zakochanej. Dlatego też stała się dla niego
umiłowaną. Stała się umiłowaną, ponieważ zachowała w sobie
piękno i świętość istoty stworzonej, taką jaką była Ewa przed
skalaniem grzechu.
Maryja była niepokalaną i w Bogu zakochaną. Przez to
Bóg szczególnie Ją Sobie upodobał. Umiłował Ją szczególnie, bo On kocha się w tym, co piękne i święte. Dlatego też stała się dla
Niego Matką najczystszą. Ona Boga przyjęła, Boga w sobie nosiła i Boga Samego
porodziła. Było to najczystsze, z Boga Samego zaczęte i bez
zastrzeżeń przez Nią przyjęte. Jakże zadziwiające! Tak z Bogiem się zespoliła, że stała Mu się też Żoną.
Gdzie
pojmie to rozum? Dziewica, córka, matka i małżonka zarazem. Że
jest dziewicą i córką, zrozumiałe. Ale że dziewicą i matką?
Jakże może pozostawać dziewicą, skoro stała się matką? Jakże
może być dla Boga matką, skoro jest Jego córką? W stosunkach
ludzkich być zarazem matką i córką to kazirodztwo, ale tu
mamy stosunki Boskie i nowe, czyste rodzenie. Podobnie z byciem zarazem córką i małżonką. To, co między ludźmi
uchodziłoby za związek nieczysty, tutaj między Bogiem a
człowiekiem jest pięknym i czystym małżeństwem duchowym.
Podobnie i z tym, że ta Matka jest zarazem Małżonką. Wśród
ludzi uchodziłoby to za związek nieczysty, a dla Boga i człowieka
jest to czyste małżeństwo. Ale że jest zarazem córką, matką i
małżonką? Jak to pojąć? Mamy tu coś niespotykanego w świecie.
Żeby dla jednego mężczyzny była jakaś kobieta, która byłaby
dla niego córką, która tego samego mężczyznę urodziła i która
dla tego samego mężczyzny stała się żoną – czy widziano coś
podobnego?
Oto
Żona Męża, którym jest Bóg, dla którego wszystko jest możliwe.
Niech rozum osłupieje, serce zadrży, duch się rozpali na widok tej
Pięknej Dziewicy, Rodzicielki Jedynego Boga. On patrząc na Nią w
Swojej Myśli, pozostawił przy życiu człowieka, mimo że ten
zaciągnął dług śmierci. On patrząc na Nią, zechciał
człowiekowi przebaczyć, przymrużyć Swoje Boskie oczy na brzydotę
grzechu, aby podziwiać piękno Cnotliwej i dać światu Zbawiciela,
który przywróci Swym dzieciom piękno.
Napisał Jakub Szukalski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz