środa, 21 października 2015

Wcielony wczłowieczony z Najświętszej Panienki

Jednorodzony Synu i Słowo Boże, Tyś nieśmiertelny,
a zechciałeś dla naszego zbawienia wcielić się
ze świętej Bogurodzicy i Zawsze Dziewicy Maryi,
wczłowieczyć się nieodmiennie,
ukrzyżować, o Chryste Boże,
podeptać śmiercią śmierć,
Tyś jeden z Trójcy Świętej,
współsławiony z Ojcem i Duchem Świętym,
zbaw nas.

Z Boskiej liturgii Świętego Apostoła Jakuba, brata Pana i pierwszego zwierzchnika jerozolimskiego (Божественная Литургия Святого Апостола Иакова, брата Господня и перваго иерарха иерусалимскаго, wyd. internetowe: Getynga, s. 5). Przekład z cerkiewno-słowiańskiego: Jakub Szukalski.

1 komentarz:

  1. Te określenia „wcielił się” i „wczłowieczył” pojawiają się już w nicejsko-konstantynopolitańskim wyznaniu wiary. Jest tam powiedziane o Synu Bożym, że „za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem”. Owo wyrażenie „przyjął ciało” znaczy tyle, co „wcielił się”. W języku greckim brzmi ono „σαρκωθέντα” (sarkothenta), a w łacińskim – „incarnatus est”. Natomiast „stał się człowiekiem” tłumaczyć możemy jako „wczłowieczył się” i brzmi to po grecku „ἐνανθρωπήσαντα” (enanthropesanta), a po łacińsku „homo factus est” albo „inhumanatus est”. W czasach, kiedy człowiek odchodzi od człowieczeństwa, warto szczególnie pamiętać o tym wczłowieczeniu. ...I może warto też ożywić ten wyraz.

    OdpowiedzUsuń