Ponad zachwytem

   Zachwycenie się Bogiem przybliża do najgłębszej więzi z Nim i do bezgranicznej ufności względem Niego, ale to jeszcze nie jest tą więzią i tą ufnością. Prawdziwa więź sprawdza się dopiero w rzeczywistości, gdy wychodzimy z zachwytu, gdy czujemy się opuszczeni, gdy musimy sprostać miłości drugiej osoby.
   Będąc w zachwycie, łatwo jest ufać bezgranicznie. Nie trzeba nic robić, wystarczy podziwiać piękno. Natomiast gdy los płata nam figle, gdy nie wszystko idzie po naszej myśli, gdy ktoś pluje nam w twarz, czy wtedy potrafimy utrzymać tę relację i pozostać w zachwycie? Okazuje się wtedy, że zachwyt niewiele mówi o naszej więzi z Bogiem.