Ja pustynia

   Jestem pustynią, więc chcę tylko wody i ziarna, aby trochę wyrosło na mojej ziemi. Z powodu wielkiego ubóstwa ta pustynia nie ma wielkich pragnień i łatwo jej poczuć się spełnioną przy małym powiewie wiatru. Nie musi więc o niczym się przekonywać. Doskonale wie, czego chce.

   Więc spełnianie woli Boga, raz za razem, nasłuchiwanie Jego słowa, jazgotliwe myśli na bok, to moja droga, prosta.

   Więc pusty i pełny trwam.