(8.3) Odsłony: Piękno Matki: Obdarzenie stworzenia

Odsłony Poematu Boga-Człowieka
czyli tej Ewangelii, która została objawiona Marii Valtorcie

Tyle i jeszcze więcej dał wam i dałby wam Bóg, aby posiąść także Stworzenie Swojej rozkoszy, Słońce Swego słońca, Kwiat Swego ogrodu.

   Mówiąc tutaj „tyle”, Bóg mówi o tym, co wcześniej, czyli o (1) stworzeniu człowieka, (2) o pozwoleniu mu żyć i (3) o postanowieniu, aby mu przebaczyć. Mówiąc zaś „jeszcze więcej”, ma Bóg na myśli samego Boga i podobieństwo do Boga, ponieważ dał nam Swojego Syna Jezusa Chrystusa, a wraz z Nim sposobność do życia na Jego podobieństwo. Więcej ponad te dary nie można już sobie pomyśleć ani nie można sobie niczego wspanialszego wyobrazić – otrzymać życie, móc żyć, mieć obiecane życie, spożywać Życie i przemienić się w Życie.
   Bóg dał nam tak wiele i dałby jeszcze, żeby posiąść także Ją. Posiada już Siebie, chciałby jeszcze Ją. Maryja jest Stworzeniem pełnym łaski, a więc Stworzeniem rozkoszy Boga, gdyż tym, co jest rozkoszą Boga, jest właśnie Jego łaska. Jego słońce i Jego ogród to Jego łaska – łaska, którą sam Bóg Się cieszy, którą Się opromienia i w której Sam rozkwita. Jego Bytowanie to pełnia Łaskawości, pełnia Wdzięku, pełnia Piękna, bo On jest Miłością i pełen Miłości. Łaska to wylewanie się i przelewanie tej dobroci, jaką Bóg Sam posiada. On posiada już Siebie i w tym posiadaniu Siebie chciałby jeszcze Siebie udzielać.
   Jedna dobroć Boga wielorako się objawia. Dlatego jest ona rozkoszą – tym, co Boga cieszy; jest słońcem – tym, co od Boga świeci – udzielaniem poznania; jest ogrodem – tym, co w Bogu kwitnie – pięknym miejscem spoczynku i zachwytu. Dlatego mówiąc tutaj o Jednej, Pani pełnej łaski, mówi przez obrazy, żeby ukazać to wielorakie działanie Swojej dobroci.

Napisał Jakub Szukalski.

⋘ ⋙