Znaczenie chrztu niemowlęcia

   Czy konieczna jest tylko wiara bez żadnego czynu nawrócenia? Jakże miałby wierzyć w Boga ten, który nie dokonał czynu przemiany swojego umysłu? Czyn jest więc konieczny. Nawet rodzice Jezusa udali się do świątyni, aby obrzezać dzieciątko zgodnie z Prawem. Ten czyn obrzezania nie był tym samym, co chrzest, ale możemy zauważyć, że także tutaj na początku życia wiary obecny jest czyn wiary rodziców i ten czyn ma znaczenie dla całego późniejszego życia dziecka. Jezus wzrastał pod Prawem i niemałe to miało znaczenie. Słyszymy w Ewangelii, że dzieciątko wzrastało w łasce u Boga i u ludzi (Łk 2,52).

   Ten czyn chrztu niemowlęcia ma wielkie znaczenie, o którym można by dużo powiedzieć. Jest w nim obecna nie tylko wiara rodziców, ale modlitwa kapłana i całego Kościoła. Teraz, gdy dziecko zostało obmyte z pierwotnej winy, wiemy, że jest zasadzone na właściwej ziemi, w Duchu Bożym, i modlimy się za to dziecko, i opiekujemy się nim, pomagamy mu, tak aby wzrastało w łasce u Boga. Nie modlimy się za to dziecko jak za jakiegoś odstępcę, który oddalił się od Boga, ale jak za kogoś, kto wzrasta u nas, w naszym gronie, w Winnicy Chrystusa. Jest więc ono otoczone szczególną miłością i do tego przyczynia się moc sakramentu chrztu.

   Na początku wiary jest postanowienie. Chrzest jest wyrazem postanowienia. Jeśli chrzczone jest niemowlę, postanawiają rodzice, gdyż rozum dziecka nie jest jeszcze zdolny do samodzielnego postanowienia. Ale wiemy z Objawienia, że każda dusza potrzebuje chrztu obmywającego, więc pomagamy dziecku naszymi siłami, naszym postanowieniem, kiedy ono samo nie jest jeszcze zdolne do wypowiedzenia słowa, a jego dusza już jest w potrzebie obmycia i oczekuje tego jak ziemia rosy porannej, jak łania pragnie wody ze strumieni (Ps 44,2). Jeśli dziecko wytrwa w łasce, później wypowie swoje słowo i przypieczętuje tym prawdziwość swej wiary. Taki chrzest jest więc bardzo potrzebny i uzasadniony.