Tajemnice przemiany

   Wawrzyniec z Brindisi: „Dzisiaj Chrystus, Boski twórca, lepi i kształtuje duchowego człowieka, teologicznego człowieka, wewnętrznego siebie, jak nazywa go Paweł.¹ Fizyczny człowiek składa się z ciała i duszy. Metafizyczny człowiek jest określony przez rodzaj i gatunek. Chrześcijański człowiek złożony jest z przyrody i łaski. W swej nauce na dziś Chrystus mówi nie jako filozof fizyczny albo metafizyczny, ale jako teolog i filozof moralny. Człowiek rodzi się przyrodzony i fizyczny. Na chrzcie staje się nadprzyrodzony i teologiczny”.

   Eriugena (Periphyseon II):² „Bóg nie jest rodzajem dla stworzenia, a stworzenie gatunkiem dla Boga, podobnie jak stworzenie nie jest rodzajem dla Boga ani Bóg gatunkiem stworzenia”.

   Św. Efrem Syryjczyk (w Eucharystia pierwszych chrześcijan): „W Twym chlebie żyje ukryty Duch, który nie może być spożyty; w Twym winie płynie Ogień, który nie może być wypity. Duch w Twym chlebie, ogień w Twym winie, są wielkimi cudami, jakie przyjmują nasze wargi (…). Twój chleb zabija łakomego żarłoka (tj. śmierć), który nas uczynił swym chlebem; Twój kielich unicestwia śmierć, co nas pożera. Pożywamy Cię, Panie i pijemy, nie by Cię spożyć, lecz by żyć przez Ciebie”.

1  Tutaj ma na myśli chyba określenie wewnętrznego człowieka (ὁ ἔσω ἄνθρωπος). Por. Rz 7,22, Ef 3,16 albo 2 Kor 4,16 (wnętrze nas, nasze wnętrze).

2  523 D, przeł. A. Kijewska, wyd. Marek Derewiecki, Kęty 2010, s. 39.