Nie
jest konieczne, aby kapłan wierzył, gdy dokonuje się Boże działanie. Bóg udziela siebie również
przez tych, którym brak jest wiary. Ważne, aby osoba pośrednicząca
w udzielaniu Boga była naznaczona. Dobrze, jeśli kapłan jest
oczyszczony z grzechów. Tak powinno być, ale nie jest to konieczne
do tego, aby Bóg przez takiego kapłana zadziałał. Bóg działa mocą Słowa i Łaski – potrafi wzbudzić synów Abrahama nawet z
kamieni. Z opłatka zlepionego z mąki czyni sobie Ciało Chrystusa,
czy nie może z kupy mięsa uczynić sobie właściwego kapłana? Na
czas Mszy to się właśnie dzieje – nieczysta materia zostaje
przemieniona.
Pomyśl,
jak wiele grzechu towarzyszy obrzędowi Mszy. Ciężka praca ludzi
postawiła kościół z kamienia czy drewna. Niejeden przeklinał i
narzekał, trudząc się przy budowie. Szaty kapłańskie i wystrój
kościoła – wszystko powstawało w trudzie i pocie czoła, w
którym człowiek lekkomyślnie grzeszy, złorzecząc i narzekając.
Chleb i wino także powstawało w ciężkiej pracy. Wszystkie
kościoły skąpane są łzami, potem i krwią. Tyle zmazy grzechu.1
Jakże to możliwe, że Bóg w tym wszystkim jeszcze działa i
udziela się w sposób czysty i nieskażony?
Bóg
powiedział: „Nigdy nie oceniaj, czy odprawiający Mszę jest dobry
czy zły. Bo jeśli jest zły lub grzeszy, Mnie będzie zdawał z
tego sprawę. Wy ich nie sądźcie, bo to Ja odprawiam Mszę, Ja we
własnej Osobie. Jeśli ksiądz jest zły, powinniście się modlić,
by się zmienił. Jeśli się myli, jest gwałtowny, ma zły
charakter, módlcie się, by się uspokoił, by działał w nim Duch
Święty. Ale nie sądźcie go. Módlcie się o niego” (Catalina
Rivas:
Współcześnie
żyjąca boliwijska stygmatyczka, cz. 1, YouTube,
27:11-27:49).2
1 Wspomnieć
tu można świątynię Salomona w Jerozolimie, która w dużej
mierze została zbudowana z łupów wojennych zdobytych przez króla
Dawida. Tak jest napisane o tym w Drugiej
księdze Samuela (8,10-12):
„Hadoram
przywiózł też przedmioty ze srebra, ze złota i z brązu. Król
Dawid poświęcił je również Panu wraz ze srebrem i złotem,
które pobrał ze wszystkich podbitych narodów:
z
Edomu, Moabu, od Ammonitów, Filistynów, Amalekitów, wraz z łupami
pochodzącymi od Hadadezera, syna Rechoba, króla Soby”. Rzeczy te
zbrukane zostały grzechem, a mimo to posłużyły do budowy
świątyni, i nie przeszkodziło to później zstąpić Bogu do tej
świątyni ze swoją chwałą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz