Powiedzmy, że osoba to posiadacz władzy. Zróbmy pewne zawężenie: osoba
byłaby tą istotą, co ma wolę. Boecjusz nieco inaczej określał
osobę. Mówił on, że jest to „niepodzielna istota o własności
rozumnej” (naturæ
rationalis individua substantia). Wola w tym wypadku mogłaby świadczyć o sile
spajającej – pewnej niepodzielności. Jednak w naszym tutaj ujęciu osoby
nie ma obecności rozumu. Ponieważ to nie rozum świadczy o godności
osoby. Są na przykład osoby święte, które straciły rozum, ale
nie tracą świętości i nadprzyrodzonego zmysłu. Istotna jest więc
wola. To ona świadczy o osobie. Wola kieruje ku celowi – jest
wyróżnikiem danej istoty. W woli wyraża się też zamysł –
pewna myśl.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz