poniedziałek, 5 grudnia 2016

Spostrzeżenia z kazania Jezusa w dolinie Pięknej Rzeki

Jezus w swym kazaniu nad Piękną Rzeką używa słowa wieczny w znaczeniu nieskończony, a nie zarazem niepoczęty i nieskończony. Można to zauważyć w jego słowach o potępieniu: „Jedynie potępieni mogą oddzielić się od Boga, a oddalenie to jest udręką nie do ugaszenia i wieczną”. Podobnie, gdy mówi o szatanie: „Jednak szatan nie umiera. On jest wieczny”. Przypomina to użycie częstego w Piśmie Świętym wyrażenia „zawsze”, „wieczny”, hebr. עוֹלָם (ôlām), które w języku hebrajskim może się odnosić do dawnej wieczności, jakby wiekowości, a zarazem do przyszłej wieczności, jakby wieczystości. „Dziękujcie Bogu, niebiosa, bo Jego łaska na wieki” (Ps 136(135),26).

W tym kazaniu warto jeszcze zauważyć, jak Jezus określa poszczególnych Apostołów:
1. Piotr, zadowolony?
2. Judasz, młody?
3. Szymon, przyjaciel Jezusa
4. Mateusz, zwycięstwo Jezusa
5. Bartłomiej, mądry
6. Filip, wierny
7. Tomasz, o radosnej woli
8. Andrzej, cicha działalność
9. Jakub, pierwszego spotkania
10. Jan, radość swego nauczyciela
11. Juda, towarzysz dzieciństwa i młodości
12. Jakub, który wyglądem i sercem przypomina Sprawiedliwego

2 komentarze:

  1. Podobne użycie słowa „wieczny” możemy zauważyć w „Składzie Apostolskim”. W języku greckim czytamy „ζωὴν αἰώνιον” (dzoēn aiōnion), ale w „Symbolu konstantynopolitańskim” zostaje to rozszerzone na „ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος” (dzoēn tou mellontos aiōnos), w cerkiewno-słowiańskim „жизни будущаго века” (żizni buduszczago wieka), w polskim „życia wiecznego w przyszłym świecie”.

    OdpowiedzUsuń
  2. Pan rzekł do Mojżesza: Oto Ja przyjdę do ciebie w gęstym obłoku, aby lud słyszał, gdy będę rozmawiał z tobą, i uwierzył tobie na zawsze (לְעוֹלָ֑ם – leôlām).
    (Wj 19,9)

    OdpowiedzUsuń