Jezus
powiedział (w Poemacie
Boga-Człowieka
II, 81. Jezus spotyka Gamaliela na uczcie u Józefa z Arymatei, Katowice 2010, s. 445): „Cud
jest właśnie tym: to światło, którym się porusza przed
zacienionymi źrenicami, hałas przed zatkanymi uszami. Budzi.
Przyciąga uwagę. Mówi: «Bóg tu jest»”.
Cud jest więc niespodziewanym czynem skłaniającym do wyjścia ponad wyobrażenia. Cud jest czynem oświecającym, czynem uczulającym, bodźcem, pobudką, czynem pobudzającym, czynem pociągającym, czynem przyciągającym, czynem uświadamiającym, czynem zaznaczającym obecność Boga albo czegoś tajemniczego i niepojętego.
Cuda mogą też wywoływać duchy demoniczne. Jednak cud zawsze pozostaje cudem i przez swą nadzwyczajność skłania człowieka do wyjścia poza wyobraźnię. Skutki cudu mogą być dobre albo złe. Sam cud nie jest ani dobry, ani zły. Z tym jest tak, jak z każdym czynem.
Cud jest więc niespodziewanym czynem skłaniającym do wyjścia ponad wyobrażenia. Cud jest czynem oświecającym, czynem uczulającym, bodźcem, pobudką, czynem pobudzającym, czynem pociągającym, czynem przyciągającym, czynem uświadamiającym, czynem zaznaczającym obecność Boga albo czegoś tajemniczego i niepojętego.
Cuda mogą też wywoływać duchy demoniczne. Jednak cud zawsze pozostaje cudem i przez swą nadzwyczajność skłania człowieka do wyjścia poza wyobraźnię. Skutki cudu mogą być dobre albo złe. Sam cud nie jest ani dobry, ani zły. Z tym jest tak, jak z każdym czynem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz