Szatan nie dusza

   Wydaje się niewłaściwym nazywać szatana duszą. Jest on rodzajem anioła, a anioły raczej nie są duszami. Myślimy o nich jako o czystych duchach. Można im nadać miano istot (albo myśli), ale nie wydaje się słusznym, aby nazywać je duszami, ponieważ byt dusz połączony jest z ciałami, a byt duchów raczej z duszami. Dusza to pośredniczka między światem ducha a światem ciała. Matka Boska jest duszą i Królową Aniołów, ale żaden z aniołów niebiańskich nie wydaje się duszą.

   Są natomiast dusze, które stają się aniołami – takie, które przyjmują na siebie święte posłannictwo i działają w imieniu Boga. Otóż jeśli ludzie są czyści w sposobie działania, upodabniają się do aniołów niebiańskich i stają się bardziej duchami aniżeli ludźmi. Takimi osobami są czyści duchowni, ojcowie, matki, bracia i siostry. Są też rodzaje męczenników, nie posiadający żadnych święceń kościelnych poza święceniem Świętego Ducha. Oni także w swej osobie upodabniają się do niebiańskich aniołów.
   Skoro szatan nie ma duszy, nie może być mowy o jego zbawieniu. Jego los jest już przesądzony. Ale może pojawić się pewne pytanie. Mówi się o szatanie, że był jednym z Bożych aniołów, a później pod wpływem pychy i nieposłuszeństwa, odszedł od Boga i upadł. Skąd wzięła się u niego wolność do nieposłuszeństwa, skoro nie miał duszy, a był czystą istotą duchową?

   Z natury wiemy, że właściwie to dusza obdarzona jest wolnością i to ona czyni z człowieka obraz i podobieństwo Boże. Czy czyste istoty duchowe także są obdarzone wolnością? Zapewne duchowość zakłada wolność. Ale wydaje się, że wolności tych istot duchowych nie można porównać z wolnością, jaką obdarzone są dusze (ludzkie).
   U czystych istot duchowych wraz ze stworzeniem pojawiło się określenie – duchy opowiedziały się w jakim imieniu chcą działać – w imieniu światła, czy mroku. Taka była ich wolność – z założenia przeznaczone zostały do bycia, ale jako stworzenia otrzymały wolność także do niebycia i niektóre z nich opowiedziały się za niebyciem (tak zrobił szatan i jego posłańcy).

   Anioły całe są zadaniami-urzędami, więc duchy te po opowiedzeniu się, stały się określone – wyznaczone do posługi. Są one spełnieniami zamysłów – nie mają już miejsca odwrotu – przeznaczone są do ciągłego działania. Przy stworzeniu określiły się do jakiego działania chcą być przeznaczone.
   Szatan przestał być stworzeniem Bożym, bo wybrał stanowisko poza Bogiem – stał się kimś nie wedle myśli Boga. Przestał być stworzeniem, ale porusza się w świecie stworzonym i oddziałuje na stworzenia, doprowadzając je do unicestwienia.

   Nie może tętnić w nim światło. Jest panem ciemności i złodziejem światła. Mówi się na niego Niosący Światło, Lucyfer, bo posługuje się światłem i zaślepia, ale nie dlatego, żeby światło w nim żyło. Tylko w Synu Bożym światło istotnie tętni, żyje. Tylko Jezus Chrystus jest Dobrym Lucyferem.

Lucyferyzm chrześcijański,

niesienie światła duszom