Tylko
dzięki pokorze można stawać się doskonalszym. Z pychą utyka się
w jednym miejscu i nie następuje żaden rozwój, poza rozwojem
wybujałej wyobraźni. Pyszny jest doskonały tylko w swoim własnym
mniemaniu (i w przewrotności). Pokorny staje się doskonałym rzeczywiście, bo w nim
samym jest miejsce na przyjęcie nowego oraz wyjście ponad własne
mniemania i sądy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz