Przedmowa

Mówię, i dźwięk głośny rozbrzmiewa,

milknę, i nie słyszę niczego.

Ale cóż to? W ciszy jakby szept.

Skąd przychodzi? Zbadać nie mogę.

Słowa nie byłoby żadnego

bez milczenia wiecznie trwałego,

a jak długo bym w milczeniu trwał,

słowa nigdy bym nie odegnał.

I to jest światłość ta najwyższa,

co początku nie ma i końca.

Gdzież ją znaleźć? Tam gdzie milczenie

i gdzie słowo razem w objęciach.

Ale na daremno jej szukać,

gdy bez szukania się pojawia.

A więc spocznijmy, odpocznijmy,

dajmy temu powstać w zabawie.