Niegodność szatana

   Czy można powiedzieć, aby szatan miał wolę – ten, który sprzeniewierzył się Bogu? Właśnie sprzeniewierzeniem zrzekł się osoby – zrzekł się swej godności i stał się nikim. Moglibyśmy powiedzieć, że kiedy właściwym imieniem Boga jest Jestem albo Ktoś, to właściwym imieniem szatana (jako przeciwnika Boga; choć w istocie Bóg nie ma przeciwnika) stało się Nikt – Nie-Jestem, Nie-Ktoś.

   Zauważ, Bóg dał wolną wolę wszystkim stworzeniom, a aniołom przez to, że z góry zostały przeznaczone do celu, wolna wola dana była na czas, a później, po słowie, pozostała wolna, ale już w wytyczonych ramach obranego działania. Jest to wolność ograniczona celem – wolność w określonym polu działania. Więc anioły mają wolę. Możemy zwać je osobami, ponieważ poruszają się w pewnym zadaniu – mają władzę. Ale czy szatan miałby to również? On zrzekł się służby. Zrobił to z własnej woli, ale w ten sposób obrócił się do niewoli – w pustkę i nicość – w brak celu.
   Wydaje się, że przeczy temu określenie władca tego świata (J 14,30), użyte przez Jezusa w odniesieniu do szatana. Jednak władza tego władcy okazuje się nierzeczywista, gdyż to Bóg jest rzeczywistym Panem nieba i ziemi, rzeczy widzialnych i niewidzialnych. Szatan tylko na chwilę przyszedł przed Boga i dostał w swoją moc cały ludzki majątek (por. Hi 1,6.12), ale jeszcze chwila i będzie wyrzucony precz (J 12,31). Jego władza jest nierzeczywista – wcale by jej nie miał, gdyby mu nie była dana z góry (por. J 19,11).
   Rzecz w tym, że u szatana władza nie zostaje, a u aniołów i osób świętych żyjących w jedności z Bogiem władza pozostaje już na wieki – jest niegasnąca. Tej radości nikt im nie zdoła odebrać (por. J 16,22).

(O osobotwórczym znaczeniu woli w Rzeczy i osoby.)