Pieśń o Bożym Narodzeniu (św. Efrem Syryjczyk)

Ten dzień, o Panie, uweselił

Królów, kapłanów, proroków;

W nim się wypełniły

ich proroctwa.

Dziś Panna porodziła

Emanuela w Betlejem;

Dziś się urzeczywistniło

Proroctwo Izajasza.

Dziś Ten się narodził,

Co w księdze ludów liczy;

Psalm wyśpiewany przez Dawida

Dziś się ziścił.

„Wzeszła gwiazda z Jakuba,

Powstało berło z Izraela”¹;

Proroctwo Balaama

Znalazło wyjaśnienie.

Królewskie błysło światło

W królewskim Efraimie;

Dziś się wypełniło

Błogosławieństwo Jakuba.

Dziś drzewo życia

Śmiertelnym niesie ufność;

Niejasne słowo Salomona,

Ma wytłumaczenie.

Dziś Dziecię się narodziło

Zwane „cudem”²,

Bo cud to przecież,

Iż Bóg przyszedł jako Dziecię.

Adam złożył winę na Ewę,

Co wyszła z niego;

Dziś Ewa zmyła z Adama winę

Rodząc Zbawcę.

Zakwitła laska Aarona,

Wydało owoc uschłe drzewo;

Dziś wyjaśnił się symbol

W dziewiczym łonie Matki.

Ze skarbca Twego, Panie,

Ze skarbów Twego Pisma

Pozwól zaczerpnąć imion sprawiedliwych,

Tęskniącym za Twym przyjściem!

Ów Set, co zajął miejsce Abla,

Czekał na Syna,

Aby przez Jego śmierć stępiał miecz,

Co Kain podniósł na stworzenie.

Noe oglądał synów Bożych,

co byli czyści, lecz wnet stali się nieczyści;

Czekał na czystego Syna,

By cudzołożnice stały się przez Niego czyste.

W swym miłosierdziu Sem i Jafet

Czekali na miłosiernego Syna,

By przyszedł i uwolnił Kannan

Z jarzma grzechu.

Na Niego czekał Melchizedek,

Wyglądał Go zastępca,

By ujrzeć Pana kapłaństwa,

Jak wybieli hyzopem stworzenia.

Na Niego czekał Aaron,

Świadom, że skoro jego laska pochłonęła węże,

To i krzyż Pana pochłonie węża,

Który pochłonął Adama i Ewę.

Mojżesz widział, jak zawieszony wąż

Uzdrawiał od ukąszeń żmii;

Czekał na Tego, co uzdrowi ranę

Zadaną przez starego węża.

Kaleb niósł na żerdzi winogrono,

Przyszedł i czekał w nadziei,

Że zobaczy winorośl,

Której wino napełni weselem stworzenia.

Za Synem tęsknił Eliasz.

Nie widząc Go na ziemi,

Pomnażał swą wiarę i czystość,

By wznieść się i ujrzeć Go w niebie.

Lecz kto wyliczy wszystkich sprawiedliwych,

Co wyglądali Syna?

Ich liczby nie obejmą

Me słabe usta.

Dziś cieszą się aniołowie³,

Że Czuwający⁴ przyszedł, by nas zbudzić.

Któż będzie spał tej nocy,

Gdy czuwa wszystko?

Swym grzechem Adam wniósł w stworzenie

Sen śmierci.

Czuwający zstąpił,

By nas zbudzić z odrętwienia grzechu.

My nie czuwajmy, jak chciwcy

Myślący jeno o pieniądzach;

Czuwają oni noc długą,

Licząc zyski.

Czuwa i chytry złodziej,

Co sen swój ukrył w ziemi.

Czuwanie jego ma cel jeden:

Zgotować wiele troski śpiącym.

I Judasz Iskariota czuwał

Noc całą;

Sprzedał krew Niewinnego,

Co odkupiła świat cały.

Syn ciemności zanurzył się w ciemność,

Kiedy odrzucił światłość;

Stwórcę srebra

Sprzedał złodziej za srebro.

Faryzeusze też czuwali

Noc całą.

Czuwała ciemność,

By zakryć nieskończoną Światłość.

Wy czuwajcie jak światła

W tę noc jasną!

Choć wasza zewnętrzna barwa jest ciemna,

Błyszczcie w swej wewnętrznej sile!

Dziś Maryja złożyła w nas

Zaczyn z domu Abrahama;

Kochajmy więc ubogich,

Jak Abraham kochał szukających wsparcia.

Oto noc pojednania –

Niech nikt nie patrzy gniewnie!

Zapanowała cisza –

Niech nikt nie grozi i nie krzyczy!

Dziś Bóg przyszedł

Do grzeszników –

Niech się nie wynosi sprawiedliwy

Nad grzeszników!

Dziś bogaty

Stał się nam ubogi –

Więc pozwól ubogiemu

Zasiąść za twym stołem!

Dziś Pan wszechrzeczy

Zmienił się wbrew swej naturze⁵ –

Niech i nam nie będzie ciężko

Przemienić naszą złą naturę!

Dziś boskość wyryła znamię

Na ludzkości –

Niech ludzkość szuka piękna

W pieczęci Bóstwa⁶!

Z syryjskiego (CSCO 186, 1–12) tłumaczył: KS. WOJCIECH KANIA

1  Lb 24,17.

2  Iz 9,6.

3  Syr. hire znaczy: aniołowie, lub: czuwający.

4  Czyli anioł. Efrem często nazywa Chrystusa aniołem.

5  Jako wyrażenie Wcielenia.

6  Przebóstwienie człowieka przez Wcielenie Syna.

Z Tygodnika Powszechnego 30 (1976) nr 52.