czwartek, 2 czerwca 2016

Św. Augustyn, „O wolnej woli”: Spis treści

Księga pierwsza

I. Grzech i jego źródła

I–1. Bóg nie stworzył zła
II–4.
III–6. Namiętność jako źródło zła moralnego
IV–9. Namiętność – źródło zła moralnego – polega na przywiązaniu do rzeczy, które można utracić
V–11. Prawo doczesne a prawo wieczne
VI–14. Prawo wieczne jest zasadą praw doczesnych

II. Wolna wola jako źródło grzechu

VII–16. Życie a świadomość
VIII–18. Rozum, który daje człowiekowi przewagę nad zwierzętami, powinien być czynnikiem dominującym w jego naturze
IX–19.
X–20. Tylko wolna wola może skłonić rozum do służenia namiętności
XI.

III. Wolna wola a szczęśliwość

XI–22. Dobrowolne służenie namiętnościom ściąga słuszną karę
XII–24.
25. Czym jest dobra wola
XIII–27. Wolna wola a cztery cnoty kardynalne
XIV–30. Dlaczego szczęście jest udziałem niewielu, choć wszyscy go pragną
XV–31. Szczęśliwość a prawo wieczne
XVI–34. Zebranie wniosków

Księga druga

Wstęp

I–1. Czy wolna wola pochodzi od Boga
II–4.

Dowód na istnienie Boga

1. Różne stopnie doskonałości bytów

III–7. Istnienie, życie, rozum
8. Zmysły zewnętrzne, zmysł wewnętrzny, rozum
IV–10. Przedmiot poznania zmysłu wewnętrznego a rozumu
V–11. Nadrzędna rola zmysłu wewnętrznego wobec zmysłów zewnętrznych
VI–13. Nadrzędna rola rozumu w stosunku do zmysłu wewnętrznego
14. Czy istnieje wyższy od rozumu byt, którego nic nie przewyższa
VII–15. Różne przedmioty doznań zmysłowych
VIII–20. Liczby i ich niezmienne zasady stanowią przedmiot poznania rozumu, dostępny dla wszystkich istot rozumnych
IX–25. Czym jest mądrość. Mądrość a prawda
27. Czy mądrość jest wspólnym dobrem wszystkich istot rozumnych. Prawda a najwyższe dobro
X–28. Światło mądrości jest wspólne dla wszystkich mędrców
XI–30. Mądrość a liczba
XII–33. Prawda, jedna i niezmienna, góruje nad rozumem
XIII–35. Prawda jako źródło szczęśliwości
37. Prawda jako źródło wolności i bezpieczeństwa
XV–39. Konkluzja

2. Każde dobro pochodzi od Boga

40. Czy można znać mądrość nie będąc jeszcze mądrym
XVI–41. Mądrość objawia się we wszystkich rzeczach dzięki liczbom
XVII–45. Wszelkie dobro i doskonałość pochodzą od Boga
3. Wolna wola należy do dóbr

XVIII–47. Wolna wola a dobra cielesne
49. Trzy stopnie dóbr. Wolna wola należy do pośrednich
51. Wolna wola, posługując się wszystkim, posługuje się również sama sobą
52. Rola wolnej woli w osiągnięciu szczęśliwości
XX–54. Źródłem zła jest niewłaściwy wybór wolnej woli

Księga trzecia

Wstęp

I–1. Ruch, przez który dusza odwraca się od niezmiennego dobra, jest własnym poruszeniem duszy, dobrowolnym i dlatego zawinionym

1. Grzech a „przedwiedza” Boża

II–4.Przedwiedza” Boża nie odbiera ludziom wolnej woli

2. Grzech a Opatrzność Boża

III–6. Mimo że Bóg zna przyszłość, grzeszymy dobrowolnie, nie z przeznaczenia
IV–9. Kara za grzechy, jako popełniane dobrowolnie, jest sprawiedliwa
V–12. Bogu należy się chwała za wszystkie Jego dzieła
14. Wolna wola, choć może być sprawcą grzechu, jest dobrem w ogólnym porządku bytów

3. Zagadnienia różne

VI–18. Kłamstwem jest twierdzenie „Wolę nie istnieć w ogóle, niż być nieszczęśliwym”
VII–20. Byt jest przedmiotem miłości także ludzi nieszczęśliwych
VIII–22. Żaden człowiek, nawet samobójca, nie wybiera niebytu, bo wybór musi mieć pewny przedmiot, którym nie może być nicość
IX–24. Niedola dusz grzeszących przyczynia się do doskonałości wszechświata
X–29. Grzech pierworodny, kara i odkupienie
XI–32. Wszelkie stworzenie, sprawiedliwe czy grzeszne, przyczynia się do porządku całości
XII–35. Żaden grzech, nawet grzech wszystkich aniołów, nie byłby zdolny naruszyć porządku
XIII. Wszelka natura jest dobra
XIV–39. Nie każde zepsucie zasługuje na naganę
XV–42. Nie każda wada jest zawiniona
XVI–45. Grzechu nie można przypisać Stwórcy
XVII–47. Wola jest pierwszą i jedyną przyczyną grzechu
XVIII–50. Czy grzechem jest to, przed czym nie można się ustrzec
51. Czy nieświadomość usprawiedliwia grzech
XIX–53. Niewiedza i bezsilność – skutki grzechu pierworodnego
XX–55. Sprawiedliwość i miłosierdzie Boże a kara za grzech pierworodny
56. Pochodzenie dusz ludzkich a grzech pierworodny
XXI–59. Właściwe pojęcie Boga, jako naszego celu, jest ważniejsze niż rozstrzygnięcie problemu pochodzenia dusz ludzkich
XXII–63. Jeśli nawet niewiedza i trudności są naturalnym stanem duszy ludzkiej, Stwórcy duszy należy się chwała
XXIII–66. Przedwczesna śmierć i cierpienia dzieci nie są sprzeczne z porządkiem
69. Cierpienia zwierząt a porządek
XXIV–71. Grzech pierwszego człowieka. Mądrość, rozum, głupota
XXV–74. Psychologia grzechu Adama i grzechu szatana. Pycha jest źródłem wszelkiego grzechu
77. Zakończenie

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz