Waleczny Jezus

Słyszałem raz człowieka, który opowiadał, że w całej Ewangelii Jezus nie mówi nic o walce. Miał zapewne na myśli, że Jezus nie używa słowa „walka”. Ale czy naprawdę o niej nie mówi? Słyszymy przecież, że przyszedł na świat przynieść miecz. Widzimy, jak przewraca stołki. Kuszony na pustyni przez szatana, nie idzie z nim na ugodę, ale opiera mu się i go odpiera. Całe życie Jezusa aż po krzyż przepełnione jest walecznym duchem. On się nie ugina, nie ucieka, ale bierze jarzmo z podniesionym czołem. Pada tylko pod ciężarem krzyża – umęczony grzechami świata – ale się podnosi. Czyż nie ma w tym ducha walki? W samym Jezusie nie ma walki w znaczeniu rozterki – nie ma niepokoju, żadnego napięcia – ale dlatego, że jest kamieniem węgła, Słowem przechodzącym po ziemi, idzie stanowczo, stawia opór i odpiera wrogie siły. Samo Słowo idzie w duchu walki. Sam już poprzednik Jezusa, Jan Chrzciciel, krzyczał: „nie wolno ci!” Głos Boga krzyczy do głuchej ziemi, głosy-prorocy krzyczą w ten sam sposób. Samo Słowo, pokorne i ciche w swej istocie, nie przestaje krzyczeć do otępiałych ludzi.