Życie sakramentalne – życie święte

   Maryja, Pełna Łaski, miała już w sobie sakramentalne życie. Bez niego nie byłaby Ona w stanie zrodzić Jezusa – Pełni Sakramentu.

   Powszechnie uważa się, że sakramenty Kościoła pochodzą od Jezusa i przed Jego Objawieniem jeszcze ich nie było. Jednak sakrament jest czymś więcej – jest to ukazanie się świętości, a ono następowało już przed narodzinami Chrystusa. Bóg ukazywał się w dziejach człowieka na wiele sposobów. Te tajemnice objawiania się Boga były już sakramentami, a kiedy przyszedł Chrystus, przybrały one szczególny wyraz – stały się czymś ustanowionym jako znak dla powszechnego zbawienia.

   Tak na przykład sakrament małżeństwa jest widoczny w życiu Adama i Ewy; sakrament eucharystii w życiu Abla albo Melchizedeka, którzy z wdzięcznością wysławiają Boga swymi ofiarami; sakrament chrztu i bierzmowania szczególnie widoczny u Abrahama, kiedy z wiarą składa w ofierze swego rodzonego syna; sakrament kapłaństwa w wybraniu Izraela; sakrament pokuty w życiu Hioba; sakrament namaszczenia chorych w Mojżeszowym wystawieniu węża na pustyni. Życie całego narodu wybranego obfitowało w sakramenty, które przybrały wyraźną, określoną postać w życiu Jezusa. Kiełek Jezusa potrzebował uprzedniego nawodnienia ziemi zanim wyszedł na powierzchnię. Ziemią w pełni uświęconą była Matka Boga. Ona była Pełną Łaski, bo w Niej żyły sakramenty. Żyły jeszcze nie na sposób widoczny, ale okazały się później we Wcieleniu Słowa.

   Życie sakramentalne rozwijało się w ukryciu. Życie sakramentalne jest ukrytym życiem duszy. W tajemnicy łona Czystej Matki wzrosło Doskonałe Dziecię, dzięki temu, że była Ona Pełną Sakramentów. Sakramenty były przyjmowane w Jej duszy i tam przybierały wyraźną, określoną postać. Ona była już Kościołem przed poczęciem. Później przez odpowiedź na wezwanie Boga ujawniła swoje życie. Jej ukryte życie przybrało kształt w osobie Jezusa. Przez Jezusa sakrament został ujawniony światu.