Nowe niebiosa i nowa ziemia

   Te niebiosa, na które patrzysz cielesnym okiem, to niebiosa stare. Te niebiosa, co zobaczysz wzrokiem duszy, to niebiosa nowe. Ta ziemia, na której żyjesz ze swym ciałem, to ziemia stara. Ta ziemia, na której żyć będziesz ze swą duszą, to będzie ziemia nowa (por. Iz 65,17). Na nowym niebie nie będzie już nocy, a na nowej ziemi – śmierci. Miną niepogody i rozstania.

   Tam nie będzie się wspominać dawnych dziejów ani nie przyjdą one na myśl (por. Iz 65,17). Czas obecny będzie tylko cenny, a przeszłość pójdzie w niepamięć. Tam wszystko prawdziwe będzie, a to, co było, minie jak nieprawdziwy sen. Przeminą złudzenia, pozostanie prawda. I cieszyć się nią będziesz, bo ona będzie światłem. Tam na zawsze będzie radość i wesele z tego, co Jestem stworzy; bo oto Jestem uczyni z ziemi wesele, a z jej ludzi radość (por. Iz 65,18).