Eklezyjastes (11)

ROZDZIAŁ XI

Mitte panem tuum super transeuntes aquas, quia post tempora multa invenies illum.

   Puść tylko chleb twój na wody ciekące:

Wrócą-ć go z zyskiem czasy nadchodzące;

Daj część, co by się i siedm, i ośm stało,

Bo nie wiesz, co się będzie złego działo,

Gdy się przepełnią obłoki wodami,

Pokropią ziemię i zleją deszczami.

Czy na południe, czy na północ padnie,

Tak leżeć będzie drzewo, jak upadnie.

Kto zbyt uważa, jeżeli wiatr wieje,

Ten nigdy ziarnem roli nie zasieje;

Kto na obłoki ustawnie poziera,

Ten urodzaju z pól nigdy nie zbiera.

Jak nie wiesz drogi, którą dusza chodzi,

I jak w brzemiennej żywocie się rodzi

Człowiek, jak spaja żyłmi i kościami,

Tak też żadnymi nie dojdziesz myślami,

Co Bóg i jako, i dlaczego sprawił,

Który sam wszystko wszechmocnie wystawił.

Rano nasienie siejże i z wieczora

W sianiu niech ręka nie ustawa spora,

Bo nie wiesz, które ziarno lepiej wznidzie,

Czy to, czy tamto. A jeśli też przydzie

Oboje oraz do równej żywności,

Tym lepszy będzie urodzaj na włości.

Zawsze jasności jest wdzięczne widzenie

I miło patrzać na słońca promienie.

Choćby się człowiek jak najdłuższym wiekiem

Cieszył, przecię ma pomnieć, że człowiekiem

Żyje śmiertelnym i że czas ciemności

Na koniec przydzie i z niem dni wieczności;

Te gdy przystąpią, a uczynki zważą,

Przeszłe się rzeczy marnością pokażą.

Więc ciesz się w twojej, młodzieńcze, młodości,

A serce twoje niech w bogobojności

Kwitnie za młodu, a chodź, gdzie-ć twe każe

Serce i co ci źrzenica pokaże.

Lecz wiedz, że wszystko to Bóg sądzić będzie

I na dekrety spraw twoich zasiędzie.

Oddal od serca gniew i zapalczywą

Myśl, a od ciała złość, duszy szkodliwą,

Rozkoszy bowiem i dzieła młodości

Wszystkie są prożne i pełne marności.

 Bardzo bogate godzinki księcia de Berry

(Les Très Riches Heures du duc de Berry):

Listopad