Zdania o imieniu Boga (z różnych pism)

Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, w błahych rzeczach, bo nie pozwoli Pan, by pozostał bezkarny ten, kto wzywa Jego Imienia w błahych rzeczach (Wj 20,7).

Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i słuchaj jego głosu. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim (Wj 23,20-21).

Ja wyświadczam łaskę, komu chcę, i miłosierdzie, komu Mi się podoba (Wj 33,19); żaden człowiek nie może oglądać mojego oblicza i pozostać przy życiu (Wj 33,20).

Bóg nie jest jak człowiek, by kłamał, nie jak syn ludzki, by się wycofywał. Czyż On powie coś, a nie uczyni tego, lub nie wykona tego, co oznajmił? (Lb 23,19)

A Bóg (…) jest dla niego [tj. Jakuba – Izraela] jakby rogami bawołu (Lb 24,8).

Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, w błahych rzeczach, bo nie dozwoli Pan, by pozostał bezkarny ten, kto wzywa Jego imienia w błahych rzeczach (Pwt 5,11).

Bóg może przemówić do człowieka, a on pozostanie żywy (Pwt 5,24).

Pan, Bóg twój, kroczy przed tobą jak ogień trawiący (Pwt 9,3).
Do Pana, Boga twojego, należą niebiosa, niebiosa najwyższe, ziemia i wszystko, co jest na niej (Pwt 10,14).

On wymierza sprawiedliwość sierotom i wdowom, miłuje cudzoziemca, udzielając mu chleba i odzienia (Pwt 10,18).

Wy jesteście dziećmi Pana, Boga waszego (Pwt 14,1).

O! Zaprawdę powiadam ci, że nawet po zbrodni [przekraczającej wszystkie] zbrodnie, gdyby winny pobiegł do stóp Ojca, gdyby płacząc błagał Go o przebaczenie – gotów, bez rozpaczy, [za wszystko] wynagrodzić – wtedy Ojciec dałby mu sposobność do zadośćuczynienia, aby zasłużył na przebaczenie i ocalił swego ducha. Dlatego Bóg, Judaszu, nazywa się Ojcem. Jest On Ojcem nieskończenie doskonałym.
 

Słowa Jezusa z Poematu Boga-Człowieka II, 32 (Jezus poucza Judasza Iskariotę), Vox Domini, Katowice 2010, s. 152.

Pączkiem na pniu odciętym od korzenia – z powodu zagarnięcia go przez tyranów – czyż nie jest ‘Dziewica’? Porodzi Ona Syna nie zrodzonego z mężczyzny – gdyż wtedy nie byłaby już Dziewicą – lecz z woli Boga, dzięki czemu stanie się On ‘Emmanuelem’ jako Syn Boga. Będzie Bogiem i Boga przyniesie ludowi Bożemu, jak na to wskazuje jego Imię.

Słowa Jezusa w Poemacie Boga-Człowieka II, 37 (Jezus w Betlejem. W domu wieśniaka i w grocie), Vox Domini, Katowice 2010, s. 175.

Bóg jest niedosięgłą Doskonałością, Bóg jest Pełnią Piękna, Bóg jest Nieskończoną Mocą, Bóg jest Istotą Niepojętą, Bóg jest niedościgłą Dobrocią, Bóg jest niezniszczalnym Współczuciem, Bóg jest niezmierzoną Mądrością, Bóg jest Miłością – to Miłość jest Bogiem. To Miłość! To Miłość!

Słowa Jezusa z Poematu Boga-Człowieka II, 54 (Powrót do Nazaretu po spotkaniu z Jonaszem), Vox Domini, Katowice 2010, s. 288.

   Powiedziano: „Nie będziesz adorował niczego, co nie jest twoim Prawdziwym Bogiem, Jedynym, Wiecznym”. Powiedziano: „Ja jestem Bogiem potężnym i zazdrosnym”.
   Bóg Potężny. Żadna inna siła nie jest mocniejsza niż Jego. Człowiek jest wolny w działaniu, szatan jest wolny w kuszeniu. Gdy jednak Bóg mówi: „Dosyć już”, człowiek nie może już więcej działać, a szatan – kusić. Szatan jest odrzucany do swego piekła, człowiek zaś – powalony nadmiarem złych czynów. Istnieje bowiem granica, której Bóg nie pozwoli mu przekroczyć.
   Bóg Zazdrosny. O kogo? Jaką zazdrością? Małostkową zazdrością małych ludzi? Nie, ale świętą zazdrością Boga o Swoje dzieci. Sprawiedliwą zazdrością. Zazdrością kochającego. On was stworzył. On was kocha. On was pragnie. On wie, co wam szkodzi. On zna to, co usiłuje was oddzielić od Niego. I jest zazdrosny o to, co staje między Ojcem a Jego dziećmi i oddala je od jedynej miłości, która jest zbawieniem i pokojem – od Boga. Zrozumcie tę boską zazdrość, która nie jest małostkowa ani okrutna, która nie krępuje, lecz jest miłością nieskończoną, dobrocią nieskończoną i wolnością bez granic. Udziela się stworzeniu skończonemu, aby przyciągnąć je do Siebie i aby w Sobie uczynić je współuczestnikiem Swej nieskończonej dobroci. Dobry ojciec nie chce być jedynym, który cieszy się bogactwami. Pragnie, aby jego dzieci miały w nich udział. Właściwie to bardziej dla dzieci niż dla siebie samego je zgromadził. Tak samo jest z Bogiem. W tej miłości i pragnieniu jest doskonałość taka, jak w każdym Jego działaniu.

Słowa Jezusa w Poemacie Boga-Człowieka II, 87 (Jezus w dolinie [Pięknej Rzeki]. «Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie»), Vox Domini, Katowice 2010, s. 486.

   «Czy to dzięki Twojej woli został uzdrowiony lub dzięki potędze Twego Imienia?» – pyta wielu.
   «Dzięki woli Ojca, który jest zawsze życzliwy dla Syna. Ale Moje Imię jest również zbawieniem. Wiecie o tym, że Jezus znaczy Zbawiciel. Istnieje zdrowie duszy i zdrowie ciała. Kto wymawia imię Jezus z prawdziwą wiarą, powstaje z chorób i z grzechu, bo w każdej chorobie duchowej lub fizycznej jest szpon szatana. On wywołuje choroby fizyczne – aby doprowadzić do buntu i do rozpaczy z powodu cierpienia ciała – i choroby moralne lub duchowe, aby doprowadzić do potępienia».
   «A więc według Ciebie Belzebub nie jest obcy wszelkim utrapieniom rodzaju ludzkiego».
   «Nie jest obcy. To przez niego na świat weszły choroby i śmierć. To również przez niego weszły na świat zbrodnie i zepsucie. Kiedy widzicie kogoś przybitego nieszczęściem, pomyślcie, że również on cierpi przez szatana. Kiedy widzicie, że ktoś jest przyczyną nieszczęścia, pomyślcie, że jest on narzędziem szatana».
   «Jednak choroby pochodzą od Boga».
   «Choroby są nieporządkiem w porządku. Bóg stworzył przecież człowieka zdrowego i doskonałego. Nieporządek - wprowadzony przez szatana w porządku danym przez Boga - przyniósł ze sobą choroby ciała i następstwa, które z nich się wywodzą, mianowicie śmierć i zgubne dziedzictwo. Człowiek odziedziczył po Adamie i Ewie grzech pierworodny. Ale nie tylko grzech. I grzech rozszerza się coraz bardziej, obejmując trzy dziedziny człowieka: ciało coraz bardziej grzeszne, a przez to słabe i chore; sferę moralną coraz bardziej pyszną, a przez to zepsutą; ducha coraz bardziej niewierzącego, to znaczy coraz bardziej bałwochwalczego. Z tego powodu trzeba – jak Ja uczyniłem to z tym [dzieckiem] opóźnionym w rozwoju – nauczyć Imienia [Jezus], które zmusza szatana do ucieczki. Trzeba wyryć je w umyśle i w sercach, umieścić je w [wewnętrznym] ja jako pieczęć [Mojej] własności».
   «Czy Ty nas posiadasz? Kim jesteś, że tak sądzisz?»
   «Oby tak było! Ale tak nie jest. Gdybym was posiadł, bylibyście już zbawieni. I miałbym do tego prawo. Jestem Zbawicielem i powinienem posiadać tych, których zbawiłem. Zbawię zaś tych, którzy będą wierzyć we Mnie».

Rozmowa z Jezusem w Poemacie Boga-Człowieka II, 89 (Jezus w dolinie „Pięknej Rzeki”. «Czcij ojca swego i matkę swoją»), Vox Domini, Katowice 2010, s. 501-502.

Jestem Słowem Bożym, wyrazem Bożej Myśli.

Poemat Boga-Człowieka II, 93 (Jezus w [dolinie] „Pięknej Rzeki”. «Nie zabijaj»), Vox Domini, Katowice 2010, s. 533.

Pójdziecie do siebie, bo to wy będziecie Moim Kościołem. Wierni przyjdą więc do was po to, żeby otrzymać radę dla siebie albo po to, żeby udzielić rady innym. Powiem wam jeszcze więcej. Nie tylko będziecie udzielać rad. Będziecie też mogli rozgrzeszać w Moje Imię. Będziecie rozwiązywać łańcuchy grzechu i będziecie mogli wiązać dwie osoby, które się kochają, czyniąc z nich jedno ciało. A to, co uczynicie, będzie ważne w oczach Boga, jakby sam Bóg to uczynił. Zaprawdę powiadam wam: to, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w Niebie; to zaś, co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w Niebie. Mówię wam jeszcze, żebyście zrozumieli moc Mojego Imienia w odniesieniu do miłości braterskiej oraz do modlitwy: jeśli dwaj Moi uczniowie – a Ja uważam teraz za takich wszystkich, którzy będą wierzyć w Chrystusa – zgromadzą się, żeby prosić o coś słusznego w Moje Imię, Mój Ojciec udzieli im tego. Modlitwa bowiem posiada wielką siłę. Ogromną moc posiada braterska jedność. Wielką, nieskończoną moc posiada Moje Imię i Moja obecność pośród was. Gdzie zaś dwaj albo trzej zgromadzą się w Imię Moje, Ja będę pośród nich i będę się modlił z nimi, a Ojciec nie odmówi niczego tym, którzy modlą się ze Mną. Wielu nie otrzymuje, modlą się bowiem sami albo z powodów zakazanych lub z pychy, lub z grzechem w sercu. Sprawcie, aby wasze serce było czyste – żebym Ja mógł być z wami – i potem módlcie się, a zostaniecie wysłuchani.

Słowa Jezusa do Apostołów w Poemacie Boga-Człowieka III, cz. 3-4, 142, (Jezus wysyła siedemdziesięciu dwóch, aby Go głosili), Vox Domini, Katowice 2010, s. 389.

Ja, Święty Świętych, nadałem wam wasze imię: Ukochani; 

Słowa Pana w Prawdziwym Życiu w Bogu, Zeszyt 34: 19.06.89, Vox Domini, Katowice.

Mam na imię: Amen;

Słowa Pana w Prawdziwym Życiu w Bogu, Zeszyt 73: 22.07.94, Vox Domini, Katowice.

Bóg jest niewypowiedzialny. Łatwiej nam powiedzieć, czym on nie jest, aniżeli czym jest.

Słowa św. Augustyna do Ps. 85, n. 12.
 

Ponieważ duchowi stworzonemu niepodobna pojąć istoty Bożej, jaką ona jest sama w sobie, Bóg tedy jest niewypowiedzialny. Tak mianują go Ojcowie (Justin. Apol. 1, 61 αῤῥητος; Iren. IV 20, inenarrabilis; Euseb. Demonstr. Ev. IV 1; Chrysost. in Mt. 21, 23); ztąd św. Justyn, Tacjan, Teofil, Klemens aleks., Orygenes nazywają Boga bezimiennym (ανομαστος). Żadne imię nie wypowiada pełni i wielkości jego bezwzględnej Istoty (Non enim facile nomen, quod tantae excellentiae conveniat, potest inveniri, Aug. Doct. Chr. 1, 5). Imionami rozróżniają się ludzie pomiędzy sobą. Imię jest wynikiem potrzeby rozróżnienia, aby nie brać jednych za drugich. Co do Boga, potrzeby tej nie ma, bo jako Istota Najwyższa, Bezwzględna, nie może być z nikim pomieszany i za nikogo brany. Nazwy Boga, jakie podaje Pismo Św., mają swoje znaczenie, choć nie wypowiadają istoty Boga: są wyrazami jego attrybutów, albo też i symbolicznemi ich określeniami. Niektóre z tych nazw uważają egzegeci za wyrazy różnych stron objawienia się Bożego. Elohim wywodzą od alah (attonitus fuit, obstupuit), oznaczającego uroczyste lecz radosne zadrżenie ducha, pod wpływem wewnętrznego działania myśli Bożej. Elohim tedy ma oznaczać Boga, o ile go zwiastuje natura i rozum naturalny; Jehova zaś oznacza Boga, o ile ten specjalnie objawił się żydom. Wyrażenie tedy „Jehova jest wasz Elohim,” nie oznacza narodowego bóstwa Jehowy, ale poprostu uczy, że Bóg wszechświata jest Bogiem izraela. Adonai oznacza Boga, jako najwyższego Pana. Wyraz ten połączony z Elohim oznacza najwyższego Pana świata; połączony z Jehova znaczy Pana ludu izraelskiego. El Szaddai znaczy Mocnego Boga przymierza. Jehova Szabaot znaczy Pana Zastępów, zastępów niebieskich.

Z Encyklopedji kościelnej: Tom II, Warszawa 1873, s. 437-438.

Imię Jezus. O, jak wielkie jest imię Twoje, o Panie, ono jest mocą duszy mojej. Gdy siły ustają i ciemności tłoczą się do duszy, to imię Twoje jest słońcem, którego promienie oświecają, ale i grzeją, a dusza pod ich wpływem staje się piękna i promieniuje, biorąc blask z imienia Twego. Kiedy słyszę najsłodsze Imię Jezus, serce mi silniej bije, a są chwile, kiedy słysząc Imię Jezus – wpadam w omdlenie. Duch mój rwie się do Niego.

Słowa św. Faustyny w Dzienniczku: Miłosierdzie Boże w duszy mojej 862.