Kościół i wzorce

   Matka nie może być bez Ojca, a więc Kościół nie może być bez Myśli. Także Kościół musi mieć swoje własne myśli, wyobrażenia, ideologię. Jednak Jego myślą jest Myśl Boża, Jego wyobrażeniami – obrazy Boże, Jego ideologią – Boża ideologia. Wszystkie one są zawarte w Prawie Bożym – w przymierzu między niebem a ziemią. Stanowią one jasny, czysty wzór i doskonały układ będący miarą dla budowania Kościoła na ziemi. Kościół więc związany jest także z pewnym systemem i nie polega na samych tylko sakramentach. Ten system jednak włączony jest w życie sakramentów przez to, że je umacnia. Prawo w Kościele jest potrzebne, aby Kościół miał swój jasny, czysty wzór, do którego mógłby się odnosić w chwilach niejasności i w świecie ciemności. Kościół jako wspólnota musi mieć własne zasady przewodnie, prowadzące do zespolenia wspólnoty. Te proste zasady zostały zawarte w dziesięciu przykazaniach. Chrystus streścił je do dwóch – do miłości Boga i miłości bliźniego. Na nich opierają się prawo i prorocy. To jest jak fundament.
   Kościół choć jest ciałem sakramentalnym, potrzebuje także czystych wzorców, przykładów i odnośników – własnej ideologii. Bo dopiero przez powrót do czystych wzorców – czystych wyobrażeń, stapiamy się z życiem tajemnicy. Bez czystego odnośnika nie ma nawrócenia. Bez jasnego przykładu, zaciemniony człowiek nie widzi swego błędu. Nie widząc błędu, nie szuka prawdy. Nie szukając prawdy, żyje w kłamstwie. Żyjąc w kłamstwie, staje się zniewolony, w niewoli umiera i wpada do piekła.
   Kościół by być światłem, musi mieć w sobie zapalniki i iskierki światła, a więc jasne, czyste wzorce – czyste myśli pobudzające do czystych działań, wyrażone czystymi, jasnymi słowami. Ideologia Kościoła nie jest podobna do żadnych z ideologii świata. Założenia Kościoła są proste, czyste i niezawiłe. „Drogi Pańskie są proste; kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy” (Oz 14, 10).