Miłość Syna doskonalsza od Ojcowskiej

   Syn jest tym samym Bogiem co Ojciec, ale kochającym doskonalej (por. przypowieść Jezusa o koniu w Poemacie Boga-Człowieka II, 24 (Jezus naucza i czyni cuda w domu Piotra), Vox Domini, Katowice 2010, s. 115). W Synu, przez to że stał się człowiekiem, wyraziła się doskonalej Boska miłość do ludzi. Ojciec jest w niebie, Jego miłość nie jest tak doskonała jak Syna, który się zniżył aż do ziemi, żeby ziemskich ludzi pociągnąć do nieba. Ojciec także kocha ludzi, ale nie opuszcza swego tronu. Syn będąc odbiciem niebiańskiego Ojca na ziemi, spełnia wolę Ojca i jest Jego pośrednikiem dla ludzi. Dzięki Ojcu Syn działa, będąc posłusznym Doskonałej Myśli. Dzięki Duchowi Słowo ciałem się staje i zamieszkuje wśród ludzi. Miłość Syna jest doskonalsza, bo sięga tam, gdzie Ojciec nie sięga. Ojciec potrzebuje Syna, aby objawić swą doskonałą miłość♥ Światło staje się rzeczywiście światłem, kiedy jest widoczne w ciemności.
   „Syn Człowieczy jest pośród ludzi, aby ich przyprowadzić do Boga” (tamże s. 116).

   Miłość Syna jest tą samą miłością, co miłość Ojca, ale jest doskonalsza przez to, że została wyrażona. Miłość zaś Ojca pozostaje niewyrażona. Miłość Ojca staje się widzialna w świecie ciemności przez miłość Syna.

       Wyraz miłości

       jest w rękach Syna.

       Przez czyn i słowo 

       Syn wyraża 

       niewyrażoną miłość Ojca.

       Słowo słucha Myśli

       i spełnia ją przez czyn.

       To Słowo dokonuje spełnienia miłości.

       Miłość Słowem – doskonalsza od miłości Myślą. 

       Miłość Czynem – najdoskonalsza z wszystkich.

       Nic się nie równa czynnej miłości Ducha Świętego,

       która jest między Ojcem a Synem –

       między Myślą a Słowem. 

       Miłość między Boskimi Osobami

       jest najdoskonalszą z miłości.