Imię wszechobecne

We wszystkich imionach i nazwach jest imię Boga. Wszystko dźwięczy „Jestem”. Bo nie ma imienia i nazwy dla tego, czego nie ma, ale dla tego, co jest. Nawet nicość choć jej nie ma, dźwięczy „jestem”, bo duch nadał nazwę nawet temu, czego nie ma. Także grzech choć zmierza do nicości, do niebycia i unicestwienia, dźwięczy „jestem”, bo ma pozór bycia. Ale jego bycie tymczasowe nie jest byciem w istocie. To jest kłamstwo, co się miesza z prawdą i udaje bycie. Bóg Jestem pozwala na bycie grzechu, bo wszystkiemu daje wolność. Przy Nim grzech okazuje się próbą i wyróżnieniem cnoty. Nawet grzech pokazuje Jestem, bo przezwyciężony, daje zajaśnieć Bożej chwale i wyróżnia prawdziwe Jestem.

„Ziemia jest pełna łaskawości Pańskiej” (Ps 33,5).