Początkowe nauczanie katechizmu: Spis treści

CZĘŚĆ PIERWSZA: Teoretyczne omówienie treści katechizmowej i jej zastosowanie do stanu i poziomu umysłowego katechumenów.

I. Na prośbę diakona z Kartaginy pisze, w jaki sposób nieumiejętnych nauczać katechizmu.

II. Często kazanie, które podoba się słuchaczowi, nie podoba się mówiącemu je kaznodziei. Skąd to pochodzi.

III. Zupełność wykładu, który ma być przeprowadzony, w nauczaniu katechizmu. Kierować go należy do celu miłości. Zamiarem Starego Pisma zalecenie Chrystusowego przyjścia, którego celem miłość. Chrystus Pan więc ośrodkiem i ogniskiem całej nauki.

IV. Szczególna przyczyna przyjścia Chrystusowego, to zalecenie miłości. Do miłości odnosić należy to, co z Pisma o Chrystusie wykłada się w katechiźmie.

V. Przychodzącego na naukę katechizmu należy wybadać, w jakim celu chce zostać chrześcijaninem.

VI. Początek katechizmu i wykład od historji stworzenia świata, aż do obecnych czasów Kościoła.

VII. Po skończeniu tych wykładów należy położyć nacisk na zmartwychwstanie, sąd i niektóre inne prawdy.

VIII. W jaki sposób i wykształconych nauczać katechizmu.

IX. W jaki sposób postępować z tymi, którzy zwyczajne mają wykształcenie. Głosem do Bożych uszu jest wzniesienie ducha.

CZĘŚĆ DRUGA: O nabyciu zamiłowania do pracy katechetycznej.

X. Otóż o nabyciu owej radosnej ochoty. Sześć przyczyn wywołujących niechęć u tego, który naucza katechizmu. Lekarstwo przeciw pierwszej przyczynie zniechęcenia.

XI. Lekarstwo przeciw drugiej przyczynie zniechęcenia.

XII. Lekarstwo przeciw trzeciej przyczynie zniechęcenia.

XIII. Lekarstwo przeciw czwartej przyczynie zniechęcenia. W jaki sposób ożywić słuchacza znużonego słuchaniem lub staniem. Zwyczaj słuchania słowa Bożego siedząco przyjęty w niektórych kościołach.

XIV. Lekarstwo przeciw piątej przyczynie zniechęcenia, a przeciw szóstej pierwsze lekarstwo i drugie.

XV. Według różnicy osób należy stosować przemówienie.

CZĘŚĆ TRZECIA: Praktyczne przykłady dłuższego i krótszego przygotowania katechumenów.

XVI. Przykład przemowy katechety. Zaczerpnięcie początku od chwalebnego postanowienia przyjęcia religii chrześcijańskiej przez wzgląd na przyszły pokój. Pokoju nie należy szukać w przedmiotach niepokoju. Nie w bogactwach ani zaszczytach. Poszukiwacze pokoju w rozkoszach ciała i widowiskach.

XVII. Przygana temu, który chce być chrześcijaninem dla korzyści doczesnej. Chrześcijanin prawdziwy wyznaje religię dla dostąpienia przyszłego pokoju. Przejście do wykładu tego, w co należy wierzyć. Poco Syn Boży stał się Człowiekiem.

XVIII. W co należy wierzyć o stworzeniu człowieka i całego świata. Umieszczenie człowieka w raju. Dlaczego człowiek został stworzony, skoro grzech jego był przewidziany. Upadek człowieka i anioła wcale nie przynosi ujmy Bogu.

XIX. W Kościele źli i dobrzy na końcu będą rozdzieleni. Dwa państwa od początku rodzaju ludzkiego. Tajemnica potopu i Skrzyni Przymierza. O Abrahamie i narodzie izraelskim, którego słowa i czyny były proroctwami.

XX. Niewola Izraelitów w Egipcie, wybawienie i droga przez Morze Czerwone [u Budzika mylnie „Czarne” – J.Sz.]. Obraz Chrztu. Ofiara baranka obrazem męki Pańskiej. Prawo napisane palcem Bożym. Jeruzalem obrazem państwa niebieskiego.

XXI. Co oznacza niewola babilońska i jej dzieje. Jaka była wolność, wrócona po niewoli babilońskiej.

XXII. Sześć okresów świata. Szósty okres od przyjścia Chrystusa. Chrystus objawiając Nowy Testament wiecznego Przymierza, uczy nas przez Swój przykład gardzić ziemskiemi zabiegami. Narodzenie, życie i śmierć Chrystusa.

XXIII. Zesłanie Ducha Świętego 50 dnia po zmartwychwstaniu Chrystusa. Przez nauczanie apostolskie nawrócenie Żydów i ich pragnienie życia ewangelicznego. Kościoły założone wśród pogan przez Pawła.

XXIV. Kościół jako winorośl, rozwija się i oczyszcza. Na podstawie tego, co widzimy, że się spełniło, wierzmy w to, co przepowiedziano, że się spełni, zwłaszcza w przyszły sąd.

XXV. Zaszczepienie wiary w zmartwychwstanie. Śmierć wieczna w mękach. Życie wieczne świętych. Należy się wystrzegać nietylko pogan, Żydów i heretyków, lecz także złych chrześcijan. Łączność niech będzie z dobrymi, ale nadziei w nich pokładać nie trzeba.

XXVI. Wtajemniczenie katechumena i wyłożenie znaków. Pouczenie niekiedy krótsze. Rozpoczęcie innego krótszego pouczenia. Zesłanie Syna Bożego, abyśmy byli uwolnieni od śmierci, która przyszła przez Adama.

XXVII. Wypełnienie proroctwa Starego Przymierza widzimy w Kościele. Stąd wzmacnia się wiara w resztę tego, co w przyszłości ma się wypełnić – to jest zmartwychwstanie i sąd ostateczny. Należy się strzec pokus, grożących od złych, znajdujących się w Kościele. Łączność z dobrymi. Nadzieja w Bogu.

Książka do pobrania w formacie pdf.